تاثیر محلول پاشی نانو کلات آهن بر رنگریزه های فتوسنتزی و غلظت کارتنوئید و کربوهیدرات ارقام خرفه ( Portulaca oleracea L. ) , تحت تنش خشکی

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 217

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

HBHEAITH03_045

تاریخ نمایه سازی: 26 اردیبهشت 1401

Abstract:

هدف از انجام این آزمایش، بررسی اثر محلول پاشی نانو کلات آهن بر رنگریزه های فتوسنتزی، غلظت کارتنوئید و کربوهیدرات دو رقم خرفه می باشد. این تحقیق به صورت آزمایش اسپیلت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در شرایط مزرعه ای با سه تکرار در شهرستان اهر انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل: تنش خشکی به عنوان عامل اصلی در سه سطح: ۹۰ درصد ظرفیت زراعی (شاه)، ۹۰ درصد ظرفیت زراعی (تنش متوسط) و ۹۰ درصد ظرفیت زراعی (تنش شدید) و محلول پاشی نانو کلات آهن به عنوان عامل فرعی با دو سطح (صفر و یک در هزار) و ارقام خرفه به عنوان عامل فرعی در دو نوع (تهران و کازرون) بودند. صفات کلروفیل b ، a ، کلروفیل کل، کارتنوئید و کربوهیدرات مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج تجزیه واریانس حاکی نشان داد تنش خشکی ورقم برای صفات کلروفیل a, b ، کلروفیل کل و کارتنویید و کربوهیدرات در سطح آماری یک درصد معنی دار شد، به طوری که با افزایش تنش خشکی مقدار کلروفیل a, b ، کلروفیل کل و کارتنویید کاهش یافت اما کربوهیدرات افزایش داشت. استفاده از نانو کلات آهن در همه صفات باعث افزایش معنیداری شد به طوری که بیشترین مقدار کلروفیل برهمکنش نانو کلات آهن و ۹۰ درصد ظرفیت زراعی بدست آمد. نتایج نشان داد ارقام در تمامی صفات مورد مطالعه اختلاف معنی داری داشتند و برهمکنش رقم کازرون نسبت به رقم تهران بیشترین میزان کلروفیل a, b ، کلروفیل کل و کارتنوئید را در شرایط ۹۰ درصد ظرفیت زراعی دارا می باشد که به نظر می رسد رقم کازرون تحمل بیشتری به خشکی دارد.

Authors

فروزان خسروانی

دانشجوی کارشناسی ارشد گیاهان دارویی، ادویهای و نوشابه ای، دانشگاه زابل،

احمد قنبری

استادیار زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه زابل

نفیسه مهدی نژاد

دانشیار زراعت واصلاح نباتات، دانشگاه زابل

مصطفی خواجه

استاد شیمی تجزیه، دانشگاه زابل