ارزیابی توان اکولوژیکی شهرستان اردبیل در تعیین مطلوبیت گسترش سکونتگاهی

ارزیابی توان اکولوژیکی سرزمین یکی از مراحل مهم در آمایش سرزمین به شمار می آید. با توجه به سرعت شهرنشینی در دنیای امروز شهرنشینی و گسترش آن امری اجتناب ناپذیر است. گسترش شهرها و سکونتگاه های انسانی با تخریب محیط زیست همراه بوده است. در این پژوهش سعی بر آن بوده که توان اکولوژیکی شهرستان اردبیل با توجه به مدل مخدوم و بهره گیری از نرم افزار GIS و رویهم گذاری لایه های بدست آمده مدل، جهت تعیین مطلوبیت گسترش سکونتگاهی مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج بدست آمده در سه بازه مناسب، نسبتا مناسب و نامناسب طبقه بندی شده اند. با توجه به نتایج بدست آمده پهنه قرارگیری شهر اردبیل در بازه مناسب واقع شده است درحالیکه گسترش سکونتگاه ها به سمت جنوب، جنوب شرقی، جنوب غربی مناسب می باشد. این در حالی است که شمال و شمال شرقی و شمال غربی شهرستان در طبقه نسبتا مناسب و نامناسب قرار گرفته اند و گسترش در آن جهات با مخاطرات محیط زیستی همراه خواهد بود. سکونتگاه شهری هیر در طبقه مناسب قرار گرفته و رشد شهر به هرجهت بلامانع است. به نظر می رسد توجه به مسائل زیست محیطی و توان اکولوژیکی تعیین شده در این پژوهش می تواند در برنامه ریزی های آتی جهت گسترش مطلوب سکونتگاه انسانی در شهرستان اردبیل مورد استفاده قرار گیرد

Keywords:

توان اکولوژیکی , سکونتگاه , گسترش مطلوبیت , شهرستان اردبیل