بررسی ایمنی و دز دریافتی کارکنان آزمایشگاه نوترون دانشگاه صنعتی امیرکبیر با استفاده از کد MCNP

یکی از اصولی ترین و اساسی ترین ویژگی آزمایشگاه های هسته ای که باید مورد توجه قرار بگیرد، ایمنی پرتو ها و ملاحظات مربوط به فیزیک بهداشت است. در این مقاله، با بررسی موردی یک آزمایشگاه تحقیقاتی فعال در حوزه مطالعات هسته ای واقع در دانشگاه صنعتی امیرکبیر، بر آن شدیم تا با تعیین میزان نرخ دز جذبی در نواحی مختلف آزمایشگاه، نواحی پرخطر یا امن آن را شناسایی کنیم و طبق معیار های استاندارد فیزیک بهداشت و حفاظت در برابر پرتو ها مورد بررسی قرار دهیم. بدین منظور، محیط آزمایشگاه نمونه در سه مرحله، با استفاده از کد MCNP۴C شبیه سازی شد؛ به طوری که در مرحله اول، به سهم هریک از پرتو ها از نوع گاما و نوترون در دز جذبی پرداخته شد و سپس، طی مرحله دوم و سوم، دز جذبی کل ناشی از تمامی پرتو ها در نواحی مختلف آزمایشگاه محاسبه و بررس گردید. با نتایج حاصل از این سه مرحله، امن ترین و ناامن ترین نواحی آزمایشگاه تعیین شدند. در پایان، روش استفاده شده در این مقاله، برای تعیین نواحی امن آزمایشگاه، به منظور ارتقا و حفظ سلامت پرسنل آزمایشگاه های هسته ای مشابه نیز پیشنهاد شد.

Keywords:

Absorbed Dose , Exposure of Employees , Simulation , MCNP code , Neutron Laboratory , Safety , دز جذبی , پرتوگیری کارکنان آزمایشگاه , شبیه سازی عددی , ایمنی آزمایشگاه نوترون.