بررسی رابطه بین نحوه گذران اوقات فراغت پیش از زندان زنان با میزان بزهکاری در بانوان زندانی شهر مشهد

بی توجهی به نیازهای فراغتی زنان و عدم برنامه ریزی برای غنی سازی اوقات فراغت آثار سوء و چالش های متعددیچون انحرافات، بزهکاری و آسیب های مختلف اجتماعی در عرصه جامعه بر جای می گذارد. بر این اساس هدف اینپژوهش، بررسی رابطه بین نحوه گذران اوقات فراغت پیش از زندان زنان با میزان بزهکاری در بانوان زندانی شهر مشهداست. پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی به روش همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق، شامل ۳۰۰ نفر از زنان زندانی شهرمشهد بوده که با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۸۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب و نسبت به توزیع پرسش نامه هایپژوهش اقدام شد. برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسش نامه ویژگی های جمعیت شناختی(شامل ۱۱ سوال)،پرسش نامه محقق ساخته اوقات فراغت بهرامی (۱۳۹۲)(شامل ۲۴ سوال) با آلفای کرونباخ ۰/۸۸ و پرسش نامه محققساخته میزان بزهکاری بهرامی(۱۳۹۲) (شامل ۲۷ سوال) با آلفای کرونباخ ۰/۸۹ استفاده گردید. در نهایت داده هایپژوهش در بخش آمار توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزارهای SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیقنشان داد که بین میانگین گذران اوقات فراغت و مولفه های اوقات فراغت و روانی عاطفی با میانگین فرضی تفاوت معناداریوجود ندارد و تنها مولفه فعالیت ورزشی از دید نمونه مورد بررسی از اهمیت بالایی برخوردار می باشد همچنین نتایج نشانداد بین میانگین میزان بزهکاری و مولفه های آن با میانگین فرضی تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین مشخص گردیدبین مولفه های میزان بزهکاری اولویت معناداری وجود ندارد و همچنین بین نحوه گذران اوقات فراغت قبل از زندان زنانزندانی با میزان بزهکاری ارتباط معناداری وجود ندارد.

Keywords:

اوقات فراغت , بزهکاری , زنان زندانی , ورزش