تاثیر عوامل کالبدی فضاهای باز شهری بر ارتقا سطح امنیت اجتماعی در مناطق کم برخوردار شهری نمونه موردی : شهرک شهید رجایی مشهد

امروزه می دانیم که انسان ، نه موجودی منزوی و ایزوله ، بلکه موجودی وابسته و در ارتباط تنگاتنگ با پیرامون خود است. این وابستگی نیاز نام دارد. نیاز، وابستگی ما انسان ها به آن چه بیرون از ما قرار دارد ، برای رفع نقایص و کمبودهای درونی ، در جهت رشد و اعتلای خود می باشد ، نیاز به عنوان محرک انگیزه در انجام رفتارهای مختلف ، نقش مهمی در زندگی ما دارد و منشاء بسیاری از انگیزه ها و رفتارهای ما است. (پاکزاد و بزرگ،۱۳۹۱) توجه به مفهوم امنیت شهر و شهروندان نیز، به یکی از اولویت های اساسی طراحان و نظریه پردازان شهری تبدیل شده است. رشد سریع کالبدی شهرها، مهاجرت روستاییان به شهرها و عدم برنامه ریزی و طراحی مناسب، منجر به ایجاد ساختاری ناهمگون درحاشیه شهرهاو ایجاد مرانطق کم برخوردار و سکونت گاه های غیررسمی شده است. یکی از اساسی ترین مشکلات این مناطق، وجود تهدیدات و خطراتی است که به طور روزمره در فضاهای شهری، زندگی ساکنین را تحت تاثیر قرار میدهد. این محلات به دلیل خارج بودن از برنامه ریزیهای رسمی و قانونی توسعه شهری و محرومیت از خدمات شهری به شدت در معرض وقوع و نا امنی قرار دارند .تدوین ضوابط کارآمد و متناسب با شرایط محیطی و ارائه الگوهای مناسب، میتواند به کاهش جرم خیزی در فضاهای باز سکونت گاههای غیر رسمی کمک نماید. این تحقیق، با شناسایی شاخص ها و عوامل موثر بر ویژگیهای محیطی و تاثیر آن در امنیت اجتماعی، به بررسی این عوامل در فضاهای باز شهری شهر مشهد و بویژه در مناطق کم برخورداری شهری مانند شهرک رجایی میپردازد. تحقیق حاضر در زمره تحقیقات کاربردی قرار داشته و روش تحقیق، با استفاده از راهبرد ترکیبی به صورت توصیفی – تحلیلی است و در فرآیند انجام تحقیق از روش های تفسیری و پیمایشی استفاده شده است. گردآوری داده ها در پژوهش حاضر پس از تدوین چارچوب نظری پژوهش با استفاده از تکنیک پرسشنامه به صورت میدانی با تحلیل های استنباطی انجام شده است.

Keywords:

مولفه های کالبدی , فضای باز شهری , مناطق کم برخوردار , شهرمشهد , معماری شهری