بررسی اثر فشرده سازی بافت نخل بر ویژگی های سطحی و کیفیت پوشش دهی آن با پوشش های پایه آب و پایه حلال جهت کاربرد در مبلمان

در این تحقیق، اثر فشرده­سازی بافت نخل بر کیفیت پوشش دهی آن موردبررسی قرار گرفت. از تنه نخل نمونه­هایی به ابعاد ۵×۱۰ سانتی­متر باضخامت های ۲، ۳/۲ و ۵/۲ سانتی­متر تهیه و به منظور رسیدن به رطوبت تعادل ۱۲ درصد در شرایط اتاق کلیما (دمای ۲±۲۰ درجه سانتی­گراد و رطوبت نسبی ۶۵ درصد) قرار داده شدند. فشرده­سازی نمونه­ها طی سه مرحله گرم کردن، فشرده­سازی و تیمار بخار انجام شد. سپس پوشش دهی با پوشش­های آلکیدی، پلی­یورتان پایه حلال و پلی­یورتان پایه آب صورت پذیرفت و جهت ارزیابی ویژگی­ها، از آزمون های رنگ سنجی، زبری سطح و چسبندگی کششی استفاده شد. بر اساس نتایج رنگ­سنجی، در اثر فشرده­سازی، میزان روشنی در تمام نمونه­ها کاهش یافت. همچنین، پس از پوشش دهی میزان روشنی نمونه­ها کاهش و میزان زردی و قرمزی نمونه­ها افزایش یافت. بررسی آماری نشان داد اختلاف معناداری در پارامتر روشنایی (L*) میان نمونه شاهد و فشرده­سازی شده ۱۰ درصد و ۲۰ درصد با پوشش پلی­یورتان پایه آب وجود دارد. نتایج آزمون زبری نشان داد، در اثر فشرده­سازی و پوشش دهی میزان زبری تمامی نمونه­ها کاهش یافت و بهترین عملکرد مربوط به نمونه فشرده­سازی شده ۱۰ درصد با پوشش پلی­یورتان پایه حلال بود که به طور متوسط ۴ برابر زبری کمتری نسبت به نمونه شاهد داشت. بر اساس نتایج آزمون چسبندگی کششی، میزان این پارامتر در تمامی تیمارها با افزایش درصد فشرده­سازی افزایش یافت و بیشترین میزان در نمونه­های فشرده­سازی شده به میزان ۱۰ درصد مشاهده گردید. به عبارت دیگر، در اثر فشرده­سازی و انسجام بافت نخل میزان زبری سطح کاهش یافته و به دلیل نفوذ بهتر پوشش و همچنین استحکام الیاف در اثر فشرده­سازی در نمونه­ فشرده­سازی شده تا ۱۰ درصد میزان مقاومت به چسبندگی بهبودیافته است.

Keywords:

پوشش , رنگ سنجی , فشرده سازی , نخل , چسبندگی