بررسی رابطه گرایش به جراحی زیبایی با احساس انسجام روانی و شادکامی در زنان خانه دار

هدف این پژوهش، بررسی رابطه گرایش به جراحی زیبایی با احساس انسجام روانی و شادکامی در زنان خانه داربود. شرکت کنندگان پژوهش زنان ۲۵تا۳۰ ساله منطقه ۲ شهر تهران بودند، که در کلینیک بهار نو واقع در منطقه ۲تهران به صورت تصادفی ۲۴۳نفر انتخاب شدند.روش پژوهش همبستگی پیرسون میباشد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های گرایش به جراحی زیبایی(اعتمادی فر و امانی،(۱۳۹۲، شادکامی آکسفورد(آرگیل،(۱۹۹۰، احساس انسجام فلسنبرگ((۲۰۰۶ استفاده شد وتوسط نرم افزارهای آماری ۲۶SPSS و ۲۴AMOS تجزیه وتحلیل شد.یافته ها حاکی از آن است که همبستگی معنی داری بین سه متغیر اصلی پژوهش وجود دارد .(p<۰/۰۵) یافته ها نشان داد گرایش به جراحی زیبایی رابطه منفی با شادکامی و احساس انسجام روانی دارد.هنتایج آزمون مدلسازی معادلات ساختاری نشان داد که شادکامی تاثیر معنی داری بر گرایش به جراحی زیبایی نداشته است .(p>۰/۰۵) بین دو متغیر مستقل، احساس انسجام روانی اثر معنی داری بر گرایش به جراحی زیبایی دارد اما تاثیر شادکامی بر گرایش به جراحی زیبایی رد شده است.

Keywords:

گرایش به جراحی زیبایی , احساس انسجام روانی , شادکامی