بحران و مدیریت در کنترل بیماری های همه گیر

بلایا در سراسر جهان، تاکنون باعث مرگ و میرها، صدمات و بیماریهای زیادی شده انـد . از دیـدگاه سـازمان بهداشـت جهانی، بلایا رخدادهایی هستند که اوضاع طبیعی موجود را به هم می ریزنـد و سـطحی از رنجـش را ایجـاد مـی کننـد کـه از ظرفیت و تطابق جامعة تحت تاثیر فراتر می رود . محتوی : طبق آمارهای رسمی طی سال 1365-1375 بیش از 40 هزار نفر بر اثر وقوع بلایا در کشور فوت کرده و حدود یـک میلیون و پنجاه و شش هزار نفر تحت نظر قرار گرفته اند . افزایش خطر ابتلا به بیماریهای واگیر بعد از وقوع بلایا کاملاً معمول است و ب دون شک محیط در طغیان بیماریها نقش دارد . به نظر بسیاری از کارشناسان، بلافاصله بعد از وقوع بلا، خطر طغیان بیماری وجود ندارد . ولی در فاصله 1-2 هفته بعد ایـن خطـر پدید می آید . در کشورهای در حال توسعه، معمولاً بیماریهای اسهال، اسهال خونی، سل، مننژیت مننگوکوکی، سر خک، مالاریا، عفونتهای تنفسی، سیاه سرفه، دیفتری و بیماریهای پوستی مثل گال شایع است و شایع ترین آنان بیماریهای روده ای گـزارش شده است . با توجه به اینکه بروز بلایای طبیعی درهرکشوری محتمل بوده لذا شیوه برخورد با آن بسته به اجـزای راهکـار هـای مدیریتی بحران متفاوت می باشد . مدیریت یک همه گیری برسه هدف متمرکز می گردد : -1 درمان موارد -2 پیشگیری از انتشار بیشتر همه گیری -3 نظارت مداوم بر پیامد های اقدامات کنترل درهمه گیریهای گسترده به ویژه زمانی که همه گیری به علت بحران ایجاد شده باشد، درمان امری سـاده اسـت . و بـا نظـ ارت فعال بر بیماری در یک منطقه جغرافیایی در زمانی نسبتاً محدود می توان به وسیله کارکنان بهداشـتی بطـور مرتـب اطلاعـات جمع آوری کرد تا براساس آن برای جلوگیری از انتشار همه گیری برنامه ریزیهای مناسب و اقدامات درمانی لازم فراهم نمود . نتیجه گیری : از آنجای ی که بلا یا برتوسعه بهداشتی جامعه اثر منفی می گذارند و متقابلاً توسعه بهداشتی جامعه نیز خطـر بـروز بلایا را کاهش می دهند . لذا با مدیریتی هدفمند و با پیش بینی های لازم و تدابیر مناسب می توان از ابتلاء به بیماریهای همـه گیر و کاهش کیفیت زندگی به هنگام بروز بحران جلوگیری نمود .