نقش مبانی انسان شناختی صدرایی در پیشگیری از آسیب های اجتماعی

این پژوهش، به هدف نشان دادن نمونه ای از امتداد اجتماعی فلسفه صدرایی، درصدد استخراج راهکارهای علمی و عملی پیشگیری از آسیب های اجتماعی از نگاه ملاصدرا است. برای دستیابی به این هدف، با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی، ابتدا بنیان های نظری یا مفروضات بنیادین مسئله را با توجه به مبانی انسان شناختی صدرا ذکر کرده ایم که عبارتند از: «نوع واحد بودن انسان در ابتدا و انواع متعدد آن در ادامه زندگی»، «وحدت شخصیت انسان»، «نقش اعمال در شکل دهی به شخصیت انسان»، «رابطه ظاهر و باطن»، «اصالت تعادل روحی» و «کثرت گرایی در نسخه های درمانی». سپس با تکیه بر این مبانی و همچنین با جست وجو در آثار مختلف صدرا، راهکارهای صدرایی برای پیشگیری از آسیب های اجتماعی را در دو دسته راه کارهای علمی - معرفتی و راهکارهای عملی- اجرایی ذکر کرده ایم. در راهکارهای دسته اول، شش راهکار «تقویت علم و ادراک»، «تقویت تعقل»، «تقویت خودآگاهی»، «مرگ اندیشی»، «آموزش های همگانی و معرفی الگوها» و «ایجاد فهم مشترک» را به دست آورده ایم و در راهکارهای دسته دوم نیز «تعدیل نیازها»، «ترویج اعتدال گرایی»، «اصلاح نظام تغذیه»، «هدایت شغلی افراد»، «افزایش کنترل های خانوادگی» و «حمایت مشاوره ای از خانواده ها» را از مبانی و سخنان صدرا استخراج کرده ایم.

Keywords:

آسیب های اجتماعی , راهکارهای معرفتی , راهکارهای عملی , ملاصدرا