تاثیر گذاری شهرداری بر مدیریت زیست پذیری شهرها

زیست پذیری شهری یکی از مبانی اساسی توسعه پایدار شهری است. رویکرد زیست پذیری را میتوان برآمده از افزایش آگاهی نسبت به الگوهای ناپایدار زندگی شهری دانست که در درازمدت موجب کاهش توان منابع محیطی می شود. بهبود شرایط زندگی در محیط های شهری علاوه بر افزایش میزان جذابیت آنها، بستر مناسبی را برای دستیابی به اهداف کلان توسعه پایدار، فراهم می کند. با این وجود، رشد شتابان شهرنشینی و دیگر مسائل مرتبط با توسعه شهری، موجب شده تا بر مشکلات این سکونتگاه ها افزوده شود. این وضعیت نیز در بسیاری از شهرهای ایران که با پیامدهای رشد شتابان شهری و نبود منابع مالی و انسانی کافی در فرایند مدیریت دست به گریبان هستند، به خوبی قابل درک است. در بررسی عوامل قوت، ضعف، فرصت، تهدید و ارائه راهکارهای مناسب برای زیست پذیری شهری، باید با تاکید بر توسعه بوم گردی و تنوع زیستی در محدوده های تالاب های شهری، سعی کرد با رهیافتی راهبردی به تدوین برنامه های جامع مدیریتی برای حفظ تنوع زیستی، توسعه بوم گردی و پایش محیط زیست در محدوده تالاب های شهری در جهت شناخت منابع آلاینده و تخریب کننده، با اعمال روش های علمی و عملی برای کاهش آثار مخرب بر محیط زیست شهری تلاش کرد. ارتقای زیست پذیری شهری و تحقق شهر زیست پذیر ارتباط تنگاتنگی با نحوه عملکرد دستگاه مدیریت شهری و نهادها و سازمان های فعال در امور شهری دارد. شهرداری ها به عنوان مهم ترین نهاد هماهنگ کننده در امور شهر نقش تعیین کننده ای در حل مسائل و مشکلات شهری داشته و مسئول توسعه اجتماعی و کالبدی شهرها می باشند. زیست پذیری به عنوان یک گفتمان در فعالیت های برنامه ریزی و توسعه، باعث هماهنگی رابطه انسان و طبیعت خواهد شد.

Keywords:

زیست پذیری شهرها , برنامه ریزی , مدیریت زیست پذیری , بام سبز