سیمای جامعه آرمانی در الهیات اجتماعی شیعه با تاکید بر فرهنگ غدیر

نگرش آرمانی و تاکید بر حرکت در مسیر تحقق آرمان، فصل مشترک تمام اندیشه های انسانی و اجتماعی در طول تاریخ بشر بوده و »جامعه آرمانی« از همان ابتدا به عنوان کلید واژه ای پرتکرار و گفتمانی غالب، فراگیر و رایج در الهیات اجتماعی شیعه بروز و ظهور داشته است. شناخت صحیح و فهم درست از چنین جامعه ای تنها در پرتو تعالیم ائمه معصومین علیهم السلام و سنت علوی امکانپذیر بوده و برای تحقق آن و برپایی چنین جامعه ای ناگزیر از بکار بستن همه مولفه ها و ویژگیهایی هستیم که توسط ایشان مشخص و معین شده است. نخستین گام برای تحقق جامعه آرمانی، ساختن انسان آرمانی و ملکوتی است که بخش عمده ای از تلاشهای ائمه و پیشوایان دینی مصروف این مهم گردیده است. روشن است که اندیشه جامعه آرمانی پس از مدینه الرسول زمان پیامبر(ص)، توسط حضرت علی(ع) بسط و گسترش یافت و در دوران حاکمیت پنج ساله ایشان مبانی و اصول اجتماعی و راهبردهای آن اجرایی گردید . تفکر شیعه بر اساس مبانی خود همواره نوید دهنده » جامعه آرمانی علوی« بوده و امروزه جامعه شیعه در انتظار ظهور پیشوای معصوم(ع) است تا با حضور خود بار دیگر زمام قدرت و حاکمیت را به دست گیرد و مدینه الرسول پایان تاریخ را برپا کند . از آنجا که تحقق جامعه آرمانی علوی پس از زمان حضور پیامبر(ص)، تنها درزمان حضرت علی(ع) شکل جدی به خود گرفت و تا حدودی واقعیت عینی یافت، این نوشتار به بررسی ویژگیهای عمده جامعه آرمانی با تاکید بر سنت علوی و فرهنگ غدیر میپردازد.

Keywords:

جامعه آرمانی , الهیات اجتماعی شیعه , سنت علوی , فرهنگ غدیر , مدینه فاضله