فانتزی، در هفت روز هفته دارم، یکی از کودکانههای احمدرضا احمدی

فانتزی، از مهم ترین و پرکاربردترین قالب های ادبی کودکان و نوجوانان امروز است. قالبی که به نویسنده، امکان می دهد با خلق فضایی خیال انگیز، رمز آلود، هراس آور، جادویی و تخیلی، مخاطب خود را درگیر تجارب فوق العاده و     شگفت انگیز کند تا علاوه بر لذت و سرخوشی، به تعریف جدیدی از جهان هستی برسد. احمدرضا احمدی از سال ۱۳۴۸ با کتاب نسبتا جنجالی «من حرفی دارم که فقط شما بچه ها باور می کنید» تا «کبوتر سفید کنار آینه» سال ۱۳۸۹، دست به خلق آثار متنوعی در زمینه ی ایجاد فانتزی زده است که برخی از ویژگی های آن، در شعرهای موج نو او نیز دیده می شوند. ویژگی هایی مثل ساختارشکنی، آفرینش واقعیت های خیالی، پیش بینی ناپذیری، آشنایی زدایی، نسبی گرایی، بازی های زبانی، و... . در این مقاله کوشش شده تا با بررسی یکی از کودکانه های احمدرضا احمدی و توجه به زمینه های مشترک و مناسبات زمانی مشابه بین گسترش فانتزی و شکل گیری شعر موج نو، چشم انداز روشن تری از کودکانه های احمدرضا احمدی و هم از شعر موج نو او، پیش چشم مخاطب، گسترده شود. بی تردید در این پویه، هم  می توان به زیبایی های نهفته در اثر پی برد و هم به گونه ای از پیوند میان     کودکانه های احمدرضا احمدی و شعر موج نو او، آگاهی یافت. واژه های کلیدی:

Keywords:

احمدرضا احمدی , فانتزی , ادبیات کودکان و نوجوانان , شعر موج نو