ارزیابی کیفیت آب های زیر زمینی مورد استفاده در آبیاری در دشتهای مرکزی استان فارس

غلظت کل نمکها مهمترین شاخص ارزیابی کیفیت آبهای آبیاری می باشد و وجود غلظت های زیاد برخی از آنیون ها و یا کاتیون ها می تواند به طور مستقیم و یا غیر مستقیم کاهش کیفیت آبهای مورد استفاده در آبیاری را به دنبال داشته باشد. به منظور ارزیابی کیفیت آب های زیر زمینی مورد استفاده در آبیاری دشتهای مرکزی استان فارس تعداد ۶۰ نمونه آب چاه از شهرستانهای مرودشت، داراب، فسا، سروستان و نی ریز جمع آوری گردید. غلظت آنیونی و کاتیونی و تیپ آب نمونه ها اندازه گیری شده و شاخص اشباع نمکها محاسبه گردید. به منظور ارزیابی تناسب آب در آبیاری، نتایج بدست آمده بر اساس رهنمودهای فائو مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نمودارهای پایپر نشان داد تیپ آب بر اساس اولویت غلظت آنیونی، کلروره و بر اساس غالبیت کاتیونی سدیک می باشد. فقط ۷ نمونه از ۶۰ نمونه آب در دامنه بدون محدودیت برای آبیاری قرار داشتند. از لحاظ مسئله نفوذ، در ۹۵ درصد موارد، غلظت نمک بیش از میزان لازم برای حفظ همآوری ذرات خاک است. بنابراین انتظار می رود بالا بودن نسبت جذب سدیم مشکلی از لحاظ سرعت نفوذ آب در خاک ایجاد ننماید. در۶۳ درصد از نمونه ها، نسبت منیزیم به مجموع کلسیم و منیزیم بیش از ۵۰ درصد بود. همچنین شاخص اشباع آبهای مورد مطالعه نشان داد در اغلب موارد، آب از لحاظ کربنات کلسیم، آراگونیت و دولومیت اشباع بوده و در معدودی از آبهای مورد مطالعه (۶/۱ درصد) تشکیل رسوب گچ نیز محتمل بود.

Keywords:

آبیاری , کیفیت آب , نوع آب و شاخص اشباع