تحلیل الگوی مقاومت در تفکر انقلاب اسلامی و حزب الله لبنان

ازآنجاکه جهان اسلام عمق راهبردی انقلاب اسلامی است، حمایت و توجه عمیق و جدی به توسعه نهضتهای اسلامی و کاربست «دیپلماسی وحدت» در مواجهه با طرحهای سلطه طلبانه نظام سلطه، ضرورتی راهبردی به نظر میرسد. در این راستا هدف پژوهش حاضر، «تحلیل تفکر حمایتگرایانه و الگوی اتحاد و ائتلاف انقلاب اسلامی و محور مقاومت، در قبال حزب الله لبنان» است ازاین رو، مطابق با هدف پژوهش حاضر، پرسش مقاله این است که علت سیاستهای حمایت گرایانه انقلاب اسلامی از حزب الله لبنان چیست و دلایل شکلگیری اتحاد و ائتلاف و الگوی مقاومتی شکل گرفته، چگونه قابل سنجش و ارزیابی است؟ براساس فرضیه، مقاله، دلیل اصلی سیاست حمایتگرایانه را نفی سلطه و درک تهدیدات از جانب رژیم صهیونیستی و غرب/استکبار میداند. به تعبیردقیقتر، مساله حمایت انقلاب اسلامی از نهضتها و حرکتهای آزادی بخش، ریشه در مسائل ژئوپولیتیکی و منشا ایدئولوژیکی، ارزشی و هویتی دارد. یافته­های پژوهش حاکی از همکاری متقابل ایران و حزب الله لبنان و نتایج مثبت حاصل از این همکاری است؛ زیرا از یک سو بر اهمیت نقش جمهوری اسلامی ایران در حفظ موجودیت و قدرتیابی حزب الله تاکید میکند و از سوی دیگر، استدلال میشود که اگر بازیگر فروملی (نهضتی) هم چون حزب الله در کنار ایران در محور مقاومت وجود نداشت، اکنون جمهوری اسلامی در شرایط بسیار دشوارتری برای مقابله با تهدیدات رژیم صهیونیستی، آمریکا، متحدان غربی­ آنها و کشورهای محافظه­کار منطقه مواجه بوده و مخاطرات امنیتی را به دنبال داشته که محور مقاومت موجب دفع آن و افزایش امنیت ملی ایران انجامیده است. از این جهت، الگوی برخورد با نظام سلطه، الگوی تعاملگرایی ضدنظام سلطه ازطریق همکاری واحدهای دولتی و غیردولتی با تکیه بر اشتراکات ارزشی هویتی، جهت مقابله و مهار سلطهگران و اشغالگران میباشد.

Keywords:

حزب الله لبنان , انقلاب اسلامی , مقاومت اسلامی , موازنه قدرت , هویت مشترک , دشمن مشترک , ائتلاف سازی