حقوق اقلیت ها از سه منظر؛ اسناد بین المللی، اسلام و قانون اساسی ج.ا.ایران

اصطلاح اقلیت از نظر حقوقی شامل آن دسته از گروه های انسانی است که معمولا از جهت حقوقی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی در موقعیت و شرایط حاشیه ای قرار دارند. امروزه با توجه به اهمیت بین المللی اقلیت ها، این موضوع به عنوان یک موضوع جهانی و مسئله ای برای بسیاری از دولت ها مطرح است. ایران دارای اقلیت های گوناگون مذهبی، قومی و زبانی است. این اقلیت ها در همه دوره های تاریخی ایران به دنبال مطالبات حقوقی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خود بوده اند. این پژوهش به دنبال نشان دادن آن است که در سه دهه اخیر اقلیت های مذهبی در جمهوری اسلامی ایران از طریق قانون اساسی و فتاوی فقها، به بخش زیادی از حقوق برابر نسبت به ایرانیان مسلمان دست یافته اند؛ اگرچه به نظر می رسد تا تحقق حقوق برابر با مسلمانان، با توجه به پاره ای محدودیت های قانونی و برخی اختلاف دیدگاه ها، فاصله نسبتا زیادی وجود دارد. در دوره اخیر، این مهم توسط نهادهای حقوقی و سازمان های ذیربط مورد توجه و تاکید بیشتری قرار گرفته است و اقلیت ها در جمهوری اسلامی ایران در زمینه برخورداری از حقوق قانونی خود، از موقعیت مطلوب تری نسبت به بسیاری از کشورهای دیگر برخوردارند.

Keywords:

minority , minorities in international instruments , Islam and minority , constitution , religion , اقلیت ها , اقلیت ها در اسناد بین المللی , اسلام و اقلیت , قانون اساسی , دین و مذهب