دلایل عدم تحقق طرح های تفصیلی در مناطق حاشیه نشین ( نمونه موردی : شهرک شهید باهنر مشهد)

مهاجرت روزافزون به حاشیه شهرها ، منجر به شکل  گیری مناطق حاشیه نشین در شهرهای بزرگ گردیده، لذا مدیران شهری را در یافتن راهکاری جهت سروسامان وضعیت ایجاد شده، مصمم تر می سازد. پژوهش پیش روی با روش توصیفی-تحلیلی در  منطقه حاشیه نشین شهرک شهید باهنر مشهد انجام شده است. روش گردآوری اطلاعات به  صورت میدانی ( مشاهده و مصاحبه)  و  پرسشنامه می باشد. پرسشنامه  ها به روش ضریب آلفای کرونباخ روایی و پایایی آنها تایید گردیده لذا در بین جامعه آماری که حجم  آن ۳۳۹۳۷  نفر می باشد، بر اساس فرمول کوکران ۳۸۰ پرسشنامه  ، به شیوه تصادفی در میان ساکنین و ۳۰ پرسشنامه در بین کارشناسان حوزه برنامه ریزی شهری توزیع شده است. پس از  انجام آزمون آماری t-student  فرضیه اول " به نظر می رسد رویکرد مشارکتی  و توجه به نیازهای ساکنین در بخش مطالعات شناخت محدوده ی تهیه طرح در شهرک شهید باهنر مشهد  پایین تر از حد متوسط می باشد " و  فرضیه  دوم " به نظر می رسد شکاف عمیق بین مولفه های بررسی شده توسط مشاور و مولفه های مد نظر متخصصین  ( صاحب نظران حوزه برنامه ریزی شهری در مناطق حاشیه نشین ) نیز از دلایل عدم تحقق طرح تفصیلی شهرک شهید باهنر مشهد می باشد" مورد تایید قرار گرفت .

Keywords:

Detailed plan , suburban areas , reasons for non-realization of the plan , Shahid Bahonar town , Mashhad , طرح تفصیلی , مناطق حاشیه نشین , دلایل عدم تحقق طرح , شهرک شهید باهنر , مشهد