ریخته گری ژله ای بدنه های سرامیکی کاربیدی

ریخته گری ژله ای روش شکل دهی نوینی است که در سرامیک های کاربردی با عملکرد بالا اهمیت قابل توجهی دارد. عمده ترین علل اهمیت آن، اقتصادی بودن، عدم نیاز به تجهیزات پیچیده و توانایی شکل دهی اشکال پیچیده است که با روش های دیگر سخت و گاهی امکان ناپذیر است. در این پژوهش به بررسی روش شکل دهی بدنه های سرامیکی کربنی، کاربید بور و کاربید سیلیسیم با روش ریخته گری ژله ای پرداخته شده و عوامل موثر بر آن و نتایج عملی روش مذکور و مقایسه ی آن با روش های دیگر و مزایا و معایب آن ارائه شده است. در بدنه های کربنی، پس از بهینه سازی مقادیر مونومر، بدنه ای با ۵/۶۲% وزنی کربن با شکل پیچیده با موفقیت ساخته شده است. مقدار بالای جامد مورد استفاده، در افزایش چگالی و استحکام و کاهش انقباض بدنه های سینتر شده موثر می باشد. برای بدنه های کاربید بور، دانسیته های نسبی ۹۰% برای قطعات ریخته گری ژله ای شده به دست آمده است. در ریخته گری ژله ای بدنه های SiC، سوسپانسیون های پایدار و یکنواخت SiC با میزان ۵۰% حجمی پودر SiC ساخته شده است. سوسپانسیون پس از ژل شدن به صورت بدنه ی خام چگال با کیفیت بالا درمی آید. تصاویر SEM تمام نمونه ها، از همگنی مناسب آن ها حکایت دارند که نشان گر موفق بودن این روش در ساخت بدنه های با اشکال پیچیده می باشد.

Keywords:

ریخته گری ژله ای , سرامیک های غیر اکسیدی , شکل دهی سرامیک ها , بدنه های کاربیدی