تاثیر معنادرمانی گروه ی بر بهبود افسردگی دانش آموزان پسر دبیرستانی دارای پدر معتاد شهرستان نجف آباد

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی معنادرمانی گروه ی در درمان افسردگی دانش آموزان پسر دبیرستانی دارای پدر معتاد انجام گرفت. پژوهش حاضر، آزمایشی میدانی پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه ی پژوهش عبارت بود از تمامی دانش آموزان پسر مشغول به تحصیل در سال ۱۳۹۹-۱۴۰۰ شهرستان نجف آباد بود که پدر آنها توسط معلمان و مدیران مبتلا به اعتیاد شناسایی شدند که از این جامعه تعداد ۳۴ نفر با تشخیص افسردگی شدید، از میان دانش آموزان شناسایی شده دارای پدر معتاد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از این جمعیت به طور تصادفی ۱۷ نفر در گروه آزمایش و ۱۷ نفر در گروه گواه قرار گرفتند. از آزمودنیهای دو گروه پیش آزمون به عمل آمد و معنادرمانی گروه ی روی گروه آزمایش اعمال گردید و سپس از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه ی افسردگی بک (BDI) بود. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج کاهش معنیداری در نمرات افسردگی (p=۰/۰۰۱) نمرات گروه آزمایش نسبت به گروه گواه نشان داد. پژوهش حاضر نشان داد که معنادرمانی گروه ی میتواند به کاهش افسردگی در دانش آموزان دارای پدر معتاد بیانجامد. بنابراین، میتون از معنادرمانی گروهی برای بهبود دانش آموزان افسرده استفاده نمود و به بهبود سلامت روان دانش آموزان دارای والدین معتاد کمک نمود.

Keywords:

معنادرمانی , افسردگی , پدر معتاد