بررسی رابطه حضور اجتماعی باعملکرد تحصیلی، نگرش، رضایت و درک ازیادگیری دانشجویان دانشگاه تبریز در دوره های یادگیری الکترونیکی درشرایط کرونایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه حضوراجتماعی با رضایت و درک از یادگیری الکترونیکی و همچنین بررسی رابطه حضوراجتماعی با میزان عملکرد تحصیلی دانشجویان و نگرش آنها به یادگیری الکترونیکی انجام گرفته است. روش پژوهش حاضرازنوع توصیفی همبستگی و جامعه پژوهشی شامل کلیه دانشجویان مقطع دکترای، کارشناسی ارشد، کارشناسی وکاردانی دانشگاه تبریز می باشد که تعداد ۳۸۴ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردید . ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه حضور اجتماعی ارباق و همکاران، (۲۰۰۸ پرسشنامه رضایت ودرکازیادگیری (گری و دیلورتو، (۲۰۱۶ و برای تعیین نگرش به یادگیری الکترونیکی از پرسشنامه (سیدنقوی، (۱۳۸۶ و از معدل نمرات دانشجویان به عنوان معیاری برای سنجش عملکرد تحصیلی آنها استفاده شد. نتایج حاکی ازآن است که حضوراجتماعی و تعامل دانشجویان بااستادیاهم کلاسیهای خودیکی ازچالشهای دانشجویان درشرایط فعلی دانشگاه تبریز بود. احساس عدم امنیت روانی به دلیل نبود ارتباط چشمی و فیزیکی، عدم شناخت صحیح از افراد و موقعیتها، احساس تنهایی، مشکلات ناشی از عدم پذیرش این شیوه از آموزش در شرایط فعلی کشور به شکل تحمیل به دانشجویان، ضعیف بودن نسبی زیرساختهای فنی درحوزه آموزش الکترونیکی باعث شد دانشجویان از نظراحساس تعلق پذیری و حس اجتماع نسبت به فضای یادگیری درک ونگرش کمتری داشته باشند. از سوی دیگر به دلیل اینکه آموزش الکترونیکی بسیاری ازمحدودیتهای حضور فیزیکی دانشجو بصورت همزمان دریک مکان وزمان راکاسته است باعث رضایت دانشجویان بودولی این مساله از جنبه روانی وحس تعلق پذیری به جامعه یادگیری رضایت نسبی داشت. همچنین از دلایل نبود رابطه بین حضور اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانشجویان نتایج نشان داد که بخاطر عدم احتساب نمره از سوی اساتید درس به فعالیتهای درحین یادگیری دانشجویان است و بیشتر تاکید برعملکرد نهایی و فردی آنها داشت. به احتمال قوی اشکالات فنی زیر ساختی دانشگاه تبریز باعث شد حس تعلق پذیری به فضای یادگیری برای دانشجویان کمی دلسردکننده و توام با بی انگیزه گی باشد و این مساله روی نمره دهی اساتید تاثیرداشت.

Keywords:

حضوراجتماعی , یادگیری الکترونیکی , رضایت و درک ازیادگیری , نگرش