تاثیر یک دوره تمرینات عملکردی بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمند

چکیده زمینه و هدف: از دست دادن تعادل و زمین خوردن، ششمین علت مرگ و میر در جمعیت سالمندان است که معمولا با برخی از بیماری­ها و ناتوانی­ها همراه است. بنابراین تمریناتی که به بهبود پایداری و تعادل این قشر از جامعه کمک کند، از اهمیت بالایی برخوردار است. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر ده هفته تمرین عملکردی ترکیبی بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمند سالم بود. روش­شناسی: بدین منظور ۴۰ مرد سالمند سالم ۸۰-۶۵ سال با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و در این تحقیق شرکت کردند. از آزمون­های برخاستن و رفتن زمان­دار و شارپند رومبرگ به­ترتیب برای اندازه­گیری تعادل پویا و تعادل ایستا در پیش­ و پس­آزمون استفاده شد. گروه تجربی به مدت ۱۰ هفته هر هفته ۳ جلسه به انجام تمرینات عملکردی پرداختند. یافته­ها:  نتایج نشان داد که بین میانگین تعدیل شده آزمون شارپند رومبرگ با چشمان باز در گروه تمرینات عملکردی و کنترل  سالمندان تفاوت معنی­داری وجود دارد (۰۰۱/۰=p، ۰۶/۱۹=(۳۸ ،۱)F). همچنین بین میانگین تعدیل شده آزمون شارپند رومبرگ با چشمان بسته (۰۰۱/۰=p، ۲۲/۱۶۹=(۳۸ ،۱)F) و آزمون برخاستن و راه رفتن گروه تمرینات عملکردی و کنترل آزمودنی­ها تفاوت معنی­داری وجود دارد (۰۰۱/۰=p، ۳۶/۱۱۵=(۳۸ ،۱)F). نتیجه گیری: از آن­جایی­که تمرینات عملکردی مشابه شرایط زندگی واقعی و روزمره افراد است، لذا به نظر می­رسد طبق اصل ویژگی تمرین، این نوع تمرینات بتوانند موجب بهبود تعادل ایستا و پویای مردان سالمند شوند.

Keywords:

تمرینات عملکردی , تعادل ایستا , تعادل پویا , سالمندان