رقابت های محلی در فارس و جابهجایی مسیر بوشهر- شیراز از راه شاهی به راه جره (۱۹۱۰-۱۹۰۹م./۱۳۲۹-۱۳۲۷ه . ق.)

علاوه بر راه شاهی به عنوان مسیر اصلی ارتباطی میان بوشهر و شیراز ، راه دیگری معروف به راه جره مسیر فرعی و اضطراری بود که این دو شهر را به یکدیگر متصل می کرد. پس از انقلاب مشروطه ، تحول ساختاری در نظام حکومت ، و ضعف در اعمال اقتدار دستگاه حکومت مرکزی به بروز ناامنی فزاینده در راه شاهی ، دومین مسیر پر رفت و آمد ایران ، انجامید. در نتیجه دولت ایران با اعتراضات مکرر بریتانیایی­ها که از این ناامنی­ها متضرر شده بودند؛ مواجه گردید. از آنجا که هر دو مسیر راه شاهی و راه جره از قلمرو کوچ­نشینان ایل قشقایی می­گذشت؛ و صولت­الدوله ، ایلخان قدرتمند قشقایی ، توان برقراری امنیت در هر دو مسیر را داشت؛ انگشت اتهام ناامنی­ها نیز به سمت صولت­الدوله و ایلش اشاره رفت. در برابر این بدگمانی­ها ، صولت­الدوله اقدام به گشایش راه جره نمود. رویداد فوق این سوال را موجب می­شود که «چرا صولت­الدوله با وجود توان برقراری امنیت در راه شاهی ، راه فرعی جره را جهت تردد کاروان­های تجاری باز نمود؟» با نگاهی به اوضاع فارس و رقابت­های محلی در این ایالت به نظر می رسد که علت تصمیم فوق را می­توان به تغییر موازنه قدرت به ضرر صولت­الدوله در جریان رویدادهای پس از مشروطه ، نسبت داد.  

Keywords:

ایالت فارس , رقابت های محلی , راه جره , راه شاهی , ناامنی های جنوب