کودکان کار

مطمئنا همه افراد جامعه امروزی ما در خیابان ها و پشت چراغ قرمز کودکانی را دیده اند که با دست و صورتی تقریبا کثیف و آفتاب سوخته به انجام کارهایی مثل تمیز کردن ماشین ها و التماس کردن به راننده ها، جهت فروختن آدامس، گل، دستمال کاغذی یا دود کردن اسپند و ... مشغول هستند. این کودکان همان کودکان کار هستند. به راستی در کشوری مثل ایران که منابع بسیار زیاد و پتانسیل های بسیار غنی دارد، واقعا وجود چنین کودکانی برای جامعه ی ما وقاحت بار نیست؟ آیا کمبود منابع چنین وضعیتی را بوجود آورده یا تقسیم ناعادلانه ثروت و ریخت و پاش های اقتصادی جامعه را به سوی فقر و بدبختی سوق می دهد؟ به زعم بنده کودکان کار یا باید در کشور ما وجود نداشته باشند و یا باید در حداقل ترین میزان باشد. ولی چرا در جامعه ما تعداد کودکان کار رشد فزاینده ای دارد؟ جای سوال است. وجود کودکان کار مختص به کشور ایران نیست، در همه جای جهان این کودکان وجود دارند و همه وضعیت مشابهی دارند و در حال کار کردن می باشند و از تحصیل و تفریح و اوقات فراغت خود عقب می مانند. در این مقاله می خواهیم به این موضوع بپردازیم که کودکان کار چرا در جامعه بوجود می آیند و روز به روز تعداد آنها رو به افزایش است؟ آیا فشار اقتصادی خانواده ها باعث بوجود آمدن کودکان کار می شود؟ آیا طلاق باعث بوجود آمدن کودکان کار می شود؟ آیا بحران های اجتماعی در گذر زمان بر روحیه کودکان کار تاثیرگذار است؟ که به لحاظ جامعه شناسی هم بررسی خواهیم کرد که البته اگر دولت مردان فکری به این طبقه اجتماعی نکنند هزینه بسیار گزاف اجتماعی خواهند پرداخت.