تبیین و تحلیل شاخص های اجتماعی – فرهنگی و زیر ساختی موثر بر تاب آوری شهری ( نمونه موردی منطقه ۳ شهر شیراز)

امروزه شهرها در کنار پیچیدگی ها و چالش های مرتبط با افزایش روز افزون جمعیت و توسعه خود به لحاظ امکانات و منابع توسعه با چالش های فراوان امنیتی و ایمنی در حوزه های مختلف خود جهت مواجهه با آسیب ها، خطرات و بحران های انسانی و طبیعی نیز دست به گریبان هستند. در این راستا تاب آوری رویکرد جدیدی است که در راستای پایداری و حفظ مانایی و ارتقای ظرفیت تحمل منابع و شاخصه های توسعه در شهرها در برابر خطرات و آسیب ها و مخاطرات مطرح شده است. هدف از انجام این تحقیق تبیین مولفه های تاب آوری شهر ی در منطقه ۳ شهر شیراز بدون در نظر گرفتن مخاطره خاصی می باشد. برای نیل به این هدف از روش تحقیق توصیفی تحلیلی مبتنی بر تحلیل پرسشنامه در بین کارشناسان بهره گرفته شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های آماری میانه، مد، میانگین، آزمون K-S، و آزمون On sample T-test استفاده شده است. نتایج حاصل از تحلیل آماری نتایج حاصل از T تک نمونه ای در راستای سنجش مولفه ها نشان می-دهد،که در مورد مولفه تاب آوری اجتماعی- فرهنگی زیر شاخص امنیت با میانگین ۲.۶، در مورد مولفه زیرساختی تاب آوری شهری زیر شاخص زیر ساخت های حیاتی با میانگین ۲.۷، بیشترین تاثیر را در تاب آوری در مقایسه با زیر شاخص های گروه خود داشته اند.

Keywords:

برنامه ریزی شهری , تاب آوری , آسیب پذیری , ابعاد و مولفه ها , منطقه ۳ شهر شیراز.