بسته بندی ژنوم در ویروس های گیاهی

ویروس­ها ذرات شگفت ­انگیزی در طبیعت هستند که برای تکثیر با حداقل مجموعه ژنتیکی طراحی شده ­اند. این فرآیند حیاتی بسیار پیچیده، نیازمند زمان و همکاری هماهنگ تعدادی از پروتئین های ویروس و میزبان است. به­ منظور بسته ­بندی ژنوم، زیر ­واحد­های پروتئینی تکرارشونده ویروسی با یکدیگر و با اسیدهای نوکلئیک ویروسی ارتباط برقرار می­کنند. اصل کلی حاکم بر بسته­ بندی، برهم­کنش بین ساختار پروتئین پوششی (Coat Protein) و یک سیگنال خاص در اسیدنوکلئیک است. تکثیر ویروس­های ₊ssRNA و مونتاژ نوکلئوکپسید آن­ها در سیتوپلاسم رخ می­دهد و به برهمکنش­های پروتئین-پروتئین و پروتئین-RNA نیاز دارد. فرآیند بسته ­بندی در آن­ها خودبه­ خودی بوده و به ATP نیاز ندارد. برهم­کنش بین زیرواحدهای پروتئین پوششی و RNA ژنومی توسط یک ساختار منحصر­به­ فرد در توالی که تمایل بسیار زیادی برای برهم­کنش با پروتئین پوششی دارد، کنترل می­شود. وجود این ساختارهای خاص در اسیدنوکلئیک ویروس که سیگنال بسته ­بندی (Packaging signal) یا OAS (Origin of assembly sequence) نام دارند، سبب تمایز اسید­نوکلئیک­های ویروسی از سایر مولکول­های RNA سلولی موجود در ناحیه ­ای که مونتاژ در آن روی می­دهد، می­شود. دانش کلی از سازوکار­های دقیق ویروسی، شکل­ گیری پیکره و اجتماع ویروس­ها و بسته­بندی ژنوم آن­ها که منجر به تشکیل ساختار­های پایدار ویروسی می­شوند یک پیش نیاز مهم برای درک زیست ­شناسی کلی ویروس­ها می­باشد.

Keywords:

Assembly , Coat protein , Nucleic acid , Packaging , Virus , اسید نوکلئیک , بسته بندی , پروتئین پوششی , مونتاژ , ویروس