اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف کافئین بر بیان پروتئین p۳۸α و HSP۷۰ در کبد موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

زمینه و هدف: پروتئین هایی نظیر p۳۸αو HSP۷۰ از اهداف بالقوه درمان اختلالات دیابت نوع دو به شمار می روند .هدف از این پژوهش بررسی هشت هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف کافئین بر بیان پروتئین p۳۸α و HSP۷۰ در کبد موش های صحرایی دیابتی شده بود.روش: در یک مطالعه نیمه تجربی ۵۰ سر موش صحرایی نر دیابتی شده به گروه های مساوی (کنترل، کنترل دیابتی، دیابتی+مکمل، دیابتی+ تمرین و دیابتی+ تمرین + مکمل) تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل ۸ هفته و هفته ای ۵ جلسه (۶ تا ۱۲ وهله ۲ دقیقه ای با شدت ۹۰- ۸۵% سرعت ماکزیمم) بود و هر هفته پنج روز mg/kg۷۰ پودر کافئین تزریق شد. برای بررسی پروتئین های p۳۸α و HSP۷۰ از روش وسترن بلات استفاده شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه و در صورت مشاهده تفاوت معنادار آماری از آزمون توکی جهت تعیین اختلاف بین گروهی استفاده شد .نتایج: بر اساس یافته ها، تمرین تناوبی شدید و مصرف کافئین موجب افزایش معنادار پروتئین HSP۷۰نسب به گروه مکمل+ دیابتی شد (۰۰۱/۰P=). گروه تمرین+ مکمل اثرگذاری بیشتری در افزایش p۳۸αنسبت به سایر گروه های دیابتی داشت اما این تفاوت معنادار نبود (۹۶/۰P=). نتیجه گیری: به نظر می رسد مصرف مکمل کافئین همراه با تمرینات تناوبی شدید احتمالا می تواند با افزایش بیان HSP۷۰ در موش های دیابتی نقشی موثری داشته باشد همچنین p۳۸α کبدی می تواند یک هدف درمانی برای هیپرگلیسمی باشد که البته مستلزم تحقیقات بیشتر است.

اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف کافئین بر بیان پروتئین p۳۸α و HSP۷۰ در کبد موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین Keywords:

تمرین تناوبی شدید , کافئین , دیابت , p۳۸α , HSP۷۰