بررسی رابطه کفایت دیالیز با شادکامی و امید به زندگی و بهزیستی معنوی در بیماران همودیالیز

زمینه و هدف: بیماری­ های مزمن کلیوی از جمله مشکلات سلامتی در دنیای امروز است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه کفایت دیالیز با شادکامی و امید به زندگی و خوب زیستی معنوی در بیماران همودیالیز انجام شد. مواد و روش ­کار: این پژوهش مقعطی از نوع توصیفی و تحلیلی و جامعه پژوهش شامل بیماران همودیالیز شهر کردکوی در سال ۱۳۹۵ بود. با مراجعه به بیمارستان امیرالمومنین شهر کردکوی با روش نمونه­ گیری در دسترس، تعداد ۵۰ بیمار انتخاب شدند. جهت جمع ­آوری اطلاعات از پرسشنامه شادکامی آکسفورد، پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر، پرسشنامه بهزیستی معنوی (SWBS) استفاده شد. جهت آنالیز داده ­ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. یافته­ ها: بین شادکامی، امید به زندگی و بهزیستی معنوی با کفایت دیالیز رابطه معنادار وجود داشت (۰/۰۵>P). تحلیل رگرسیونی نشان داد که شادکامی، امید به زندگی، و بهزیستی معنوی می­ توانند ۱/۲۱ درصد واریانس کفایت دیالیز را تبیین کند. بحث و نتیجه­ گیری: بیمارانی که از شادکامی، امید به زندگی، و بهزیستی معنوی خوبی برخوردارند، امید به بهبود و ادامه زندگی نیز در آنان بالاتر از سایرین می ­باشد و هرچه امید به زندگی بالاتر، کیفیت دیالیز  نیز مطلو­ب­ تر خواهد بود. در نتیجه این بیماران نسبت به تحمل فشارها و استرس ­های ناشی از درمان  بیماری پاسخ مناسب­ تری از خود نشان می ­دهند و درمان­ های ارائه شده را بهتر پذیرفته و به آن عمل می­ کنند.

Keywords:

Renal dialysis , Happiness , Life expectancy , Health , دیالیز کلیوی , شادکامی , امید به زندگی , سلامت