نقش میانجی سرمایه اجتماعی در تاثیرگذاری سیستم شیوه های مدیریت منابع انسانی دانش بنیان بر عملکرد شغلی نوآورانه

هدف این پژوهش، بررسی نقش میانجی سرمایه اجتماعی در تاثیرگذاری سیستم شیوه های مدیریت منابع انسانی دانش بنیان بر عملکرد شغلی نوآورانه (مطالعه موردی: اداره های برق غرب استان مازندران) می باشد. روش پژوهش به لحاظ ماهیت توصیفی-همبستگی و از حیث هدف کاربردی است. جامعه آماری پژوهش را کارکنان اداره های برق غرب استان مازندران  به تعداد ۱۸۷ نفر تشکیل داده اند که از این تعداد، ۱۲۴ نفر بر اساس جدول کرجسی و مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان حجم نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های شیوه های مدیریت منابع انسانی دانش بنیان لپاک و اسنل (۲۰۰۲)، سرمایه اجتماعی پوتنام (۱۹۹۹) و عملکرد شغلی نوآورانه اسکات و براس (۱۹۹۴) می باشد. به منظور تحلیل داده‎ها از  تکنیک معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار آماری Lisrel و نیز نرم افزار آماری SPSS استفاده شده است. یافته‎های پژوهش نشان می دهد که شیوه های مدیریت منابع انسانی دانش بنیان بر عملکرد شغلی نوآورانه تاثیر مثبت و معناداری دارند و مولفه سرمایه اجتماعی بیشترین تاثیر را بر عملکرد شغلی نوآورانه داشته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که سرمایه اجتماعی در تاثیرگذاری سیستم شیوه های مدیریت منابع انسانی دانش بنیان بر عملکرد شغلی نوآورانه بطور فزاینده ای نقش میانجی داشته است. 

Keywords:

شیوه های مدیریت منابع انسانی , دانش بنیان , عملکرد شغلی نوآورانه , سرمایه اجتماعی