مقایسه اثربخشی تصویرسازی از طریق باز پردازش اطلاعات و درمان خاطره پردازی انسجامی بر امید به زندگی و کیفیت زندگی سالمندان آستانه اشرفیه

مقدمهمطالعه حاضر با هدف مقایسه­ اثربخشی درمان تصویرسازی از طریق بازپردازش اطلاعات و درمان خاطره پردازی انسجامی بر امید به زندگی و کیفیت زندگی سالمندان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع گروه گواه با پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری سه ماهه بود.روش کارجامعه آماری این مطالعه شامل کلیه­ افراد ۶۰ سال به بالا مقیم در خانه سالمندان واقع در استان گیلان بودند. ۶۰ نفر از افراد واجد شرایط بر اساس معیارهای ورود و خروج و به شیوه نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده ها مقیاس امید به زندگی اسنایدر (۱۹۹۱) و پرسشنامه احساس تنهایی دهشیری و همکاران (۱۳۸۷) بود. هر دو گروه آزمایش و گروه گواه، با استفاده از ابزار پژوهش مورد پیش آزمون قرار گرفتند. سپس مداخله خاطرهپردازی انسجامی طی شش جلسه و مداخله تصویرسازی ازطریق بازپردازش اطلاعات طی هفت جلسه برای گروه های آزمایش مختص خود، اجرا شد. در پایان مداخلات هر دو گروه آزمایش و گروه گواه، با استفاده از ابزار پژوهش مورد پس آزمون قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند.نتایجیافته ها نشان داد درمان خاطره پردازی انسجامی نسبت به تصویرسازی از طریق بازپردازش اطلاعات در میزان افزایش متغیر امید به زندگی اثربخشی بیشتری دارد (۰۵/۰>P). همچنین، درمان خاطره پردازی انسجامی و تصویرسازی از طریق بازپردازش اطلاعات در میزان افزایش متغیر کیفیت زندگی اثربخشی برابر دارند (۰۵/۰>P). این نتایج، در پیگیری سه ماهه حفظ شدند.نتیجه گیریبا توجه اثربخشی بیشتر خاطره پردازی بر امید به زندگی پیشنهاد می شود این مداخله به عنوان تکنیکی با قابلیت اجرای آسان مورد توجه کارشناسان سلامت روان در مراکز نگهداری سالمندان قرار گیرد.

Keywords:

تصویرسازی از طریق بازپردازش اطلاعات , خاطره پردازی انسجامی , امید به زندگی , کیفیت زندگی