بررسی سیرتحولات و نقش فناوری های نوین در سوپیشینه کیفری

تعیین هویت ژنتیک و کشف جرم توسط این علم وتعیین هویت اشخاص دست آوردهای مهم از حقوق پزشکی در حقوق کیفری و به عنوان روش مدرن برای مقابله با بزهکاری امروزه بوده است. کاربرد آن نه تنها می تواند برای بررسی بقایای باقی مانده بیولوژیک به فاصله کوتاهی از زمان ارتکاب جرم ویا اثبات نسب و یا شناسایی هویت اشخاص مطرح باشد،بلکه پس از سپری شدن سالیان متمادی از زمان ارتکاب نیز قابل استفاده است. شواهد و مدارکی که از نتایج این آزمونها در مراحل مختلف تحقیقات مقدماتی و دادرسی کیفری نزد قضات ارائه می شوند بسیار موثق است به نحوی که از نظر علمی و قضایی حتی اگر سایر مدارک و دلایل سنتی نظری مانند اقرار و بینه با نتایج آزمون DNA مغایرت داشته باشد، با استناد به نتایج این آزمایشات می توان صحت تمامی آنها را رد یا مورد تردید جدی قرار دارد. در فقه اسلامی گرچه مخالفتهایی با این علم وجود داشته و دارد و در برخی از موارد با دیده تردید نگریسته می شود اما هرگاه تبیین درستی از آن صورت گرفته ، علما حتی بصورت تلویحی هم شده آنرا پذیرفته اندو در حقوق ایران گرچه ارجاع به تشخیص هویت ژنتیک به طوری خاص قانونی نگردیده است، قانونگذارمی تواند با تاسیس آن گامی مهم در راستای تحقق هر چه بیشتر عدالت بر دارد . این روش به دادرسان کمک خواهد کرد که با ادله تکمیلی وبا درصد خطاپذیری بسیار ناچیز به صدور حکم بپردازند . این امر در مورد صدور احکام سنگین مانند مجازات های حدی بسیار راهگشا خواهد بود وبه تشخیص مجرمیت یاعدم مجرمیت متهم کمک شایانی خواهد کرد. در این راستا تخصیص مواردی راجع به تشخیص هویت ژنتیک ، چگونگی انجام آن ، مرکزی برای نگهداری این اسناد و مدت نگهداری آن پیشنهاد می گردد .

Keywords:

اثبات نسب , تشخیص هویت , کشف جرم , سوء پیشینه , قاعده فراش , فقه اسلامی.