شعر بیدل در عصر عسرت؛ یک خوانش فلسفی

بیدل در زمانه ی عسرت به چه کار می آید؟ شعر و تفکر بیدل سخن قدسی است که آدمی را به سوی تفکر معنوی راه می برد؛ همچنین طرز و طراز زندگی انسانی را یادآوری و پاسبانی می کند. در عصر بدترین بدی ها، ره بردن به تفکر معنوی و کسب هدایت از آن آسان نیست اما باید یاد آن را زنده نگه داشت و از آن آموخت. زیبایی دلکش و جذبه ی شعر همواره خواننده را در قبضه ی خود می گیرد و به خلوت خود فرامی خواند. در دعوت شعر بیدل، خواننده با محاکات انکشاف هستی مواجه می شود که با اعتماد و اعتصام به آن می تواند از چنگ استیلای عصر بدی دوری گزیند. رهروان هستی با پیکربندی مجدد امکان های شعری بیدل می توانند آفرینش رهیافتی نو را تجربه و دنبال کنند. تحلیل مطالب فوق در دو بخش کلی ساماندهی شده است: در بخش اول، پرسش امکان های شعری در عصر عسرت بر مدار گفت وگو با نظرات فلسفی تقریر یافته است. سپس در بخش دوم، تحلیل امکان های تفکر معنوی بیدل بر محور سه گوهر انسانی ارایه شده، که عبارت اند از: دل و خرد و سخن. پرورش و انکشاف سه گوهر ذاتی مذکور اهمیت کانونی دارد؛ چون بنیان انکشاف حقایق به شمار می آیند و امکان محاکات و پیکربندی مجدد را تمهید می نهند.

Keywords:

دل , خرد , سخن , محاکات , انکشاف هستی , عبدالقادر بیدل دهلوی