بررسی امکان استفاده از فیبر طبیعی به جای فیبر شیشه در ساخت مواد مرکب

بسیاری از فناوری های نوین نیاز به موادی با خواص ویژه دارند که ترکیبات معمول مانند آلیاژ های فلزی سرامیک ها و پلیمرهای معمولی این خواص را برآورده نمی کنند به عنوان نمونه مواد مورد نیاز درخودروهای مدرن هواپیماها سفینه های فضایی زیردریایی ها و قایقهای پرنده و ... باید بسیار سبک و مقاوم باشند این نیاز باعث معرفی دسته جدیدی از مواد با خواصی بسیار مطلوب و کنترل پذیر به نام مواد مرکب شد مواد مرکب موادی هستند که از ترکیب دو یا چند فاز مجزا با خواص کاملا متفاوت درواحدساختاری ماکروسکوپیک ایجاد شده اند این مواد از دو فاز زمینه و تقویت کننده تشکیل شده اند فاز زمینه که وظیفه نگهداری فاز تقویت کننده درکنار یکدیگر را ایفا می کند از مواد متفاوتی مانند فلزات سرامیک ها شیشه ها پلیمرها و ... می تواند تشکیل شود فاز تقویت کننده که وظیفه تحمل بار را به عهده دارد به شکلهای متفاوتی مانند ذرات تقویت کننده الیاف کوتاه فیبرهای تک جهته و دو جهته پارچه های سه بعدی و ... موجود است فاز تقویت کننده از نظر جنس به دو گروه کلی فیبرهای مصنوعی و فیبرهای طبیعی تقسیم می شوند فیبرهیا مصنوعی مانند فیبر شییشه برون کربن کولار و ... می باشد فیبرهای طبیعی نیز به زیرگروه های فیبرهای معدنی مانند آزبست گیاهی مانند کتان کنف سیسال نی بامبو الیاف نارگیل خیزران رامی راتان الیاف پنبه و ... و حیوانی مانند موو پشت حیوانات مختلف از جمله بز شتر و گوسفند تقسیم می شود.

Keywords:

مواد مرکب , بازیافت - فیبر طبیعی - فیبر مصنوعی - اثرات زیست محیطی - صرفه اقتصادی