پیش بینی نشاط ذهنی بر اساس بهزیستی مدرسه: نقش واسطه ای سبک های خودتنظیمی هیجانی

پژوهش حاضر در راستای تعیین نقش واسطه ای سبک های خودتنظیمی هیجان (شامل سبک های پنهان کار، تحمل و سازگار) در رابطه بین بهزیستی مدرسه (شامل شرایط مدرسه، روابط اجتماعی در مدرسه و راه های خودکامروایی) و نشاط ذهنی دانش آموزان انجام­گرفته­ و برای دستیابی به این هدف از روش پژوهش همبستگی استفاده­شده­است. شرکت کنندگان پژوهش ۲۸۴ دانش آموز (۱۳۸ دختر و ۱۴۶ پسر) دوره متوسطه اول شهرستان جهرم بودند که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. به منظور سنجش متغیرهای پژوهش، پرسشنامه بهزیستی مدرسه (کانیو و ریمپلا، ۲۰۰۲)، پرسشنامه سبک های عاطفی (هافمن و کاشدان، ۲۰۱۰) و مقیاس نشاط ذهنی (ریان و فردریک، ۱۹۹۷) به کار گرفته شد. داده ها با روش آماری تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار AMOSتجزیه وتحلیل گردید. نتایج نشان داد که مدل پژوهش از برازش مناسبی برخوردار است. یافته های حاصل از بررسی فرضیه های پژوهش نشانگر آن بود که روابط اجتماعی در مدرسه، هم به طور مستقیم و هم به طور غیرمستقیم (از طریق افزایش سبک سازگار خودتنظیمی هیجان) نشاط ذهنی دانش آموزان را افزایش می دهد. راه های خودکامروایی از طریق کاهش سبک پنهان کارخودتنظیمی هیجان، منجر به افزایش نشاط ذهنی دانش آموزان می شود. شرایط مدرسه اثر مستقیم و مثبت بر نشاط ذهنی دانش آموزان داشت. به طورکلی، نتایج پژوهش حاضر شواهدی را برای نقش واسطه ای سبک های خودتنظیمی هیجان در رابطه بین بهزیستی مدرسه و نشاط ذهنی دانش آموزان فراهم آورد

Keywords:

بهزیستی مدرسه , سبک های خودتنظیمی هیجان , نشاط ذهنی