پیشگیری از بزهکاری متربیان کم توان ذهنی خفیف از منظر فقه اسلامی

امروزه نگرش هایی مانند جانی بالفطره دانستن کم توانان ذهنی خفیف و افراد دارای هوش مرزی، ناپذیرفتنی و مطرودشده است. اما برای آن که جرایمی از ایشان به ثبت می رسد، بی شک پرداختن به مسائل جرم شناسی این گروه، به ویژه بزهکاری _ با توجه به قوت ریسک فاکتورها _ ، به گونه ای خاص و اختصاصی لازم است. در این نوشتار، که به صورت کیفی _ استنباطی و بر اساس منابع کتابخانه ای است، هم در قالب سلبی یعنی ادله مخالفان، نقد و هم به صورت ایجابی، ادله ای دال بر ضرورت این امر، با تاکید بر تکلیف والدین و سایر سرپرستان و مسئولین تعلیم و تربیت و توانبخشی، ارائه شده است. ادله ای از قبیل تعداد کم این افراد در جامعه، مسئولیت کیفری نداشتن و بی تاثیر بودن اقدامات و همچنین هزینه بر بودن اقدامات، به گونه ای جدی نقدپذیر و ناپذیرفتنی تلقی شده است. ازسوی دیگر، ادله اثباتی مانند آیه وقایه، آیه لاتضار، آیات دال بر امربه معروف و نهی ازمنکر و همچنین روایاتی از قبیل لاضرر و دلیل عقلی، بر ضرورت مطالعه و اقدام در امر پیشگیری متربیان کم توانان ذهنی ارائه شده است.

Keywords:

تعلیم و تربیت , توانبخشی , حضانت , فقه تربیتی , مورد اهتمام شارع , و وقایه