تجزیه ژنتیکی مقاومت به بیماری سفیدک پودری در برخی ژنوتیپ های جو

بیماری سفیدک پودری جو که توسط قارچ آسکومیست Blumeria graminis ایجاد می شود، از مهم ترین بیماری های جو در جهان می باشد که سالیانه خسارت فراوانی را به محصول وارد می سازد. استفاده از ارقام مقاوم از لحاظ اقتصادی و سلامت محیط زیست کارآمدترین روش کنترل بیماری سفیدک پودری است. در این تحقیق به منظور تجزیه ژنتیکی مقاومت به بیماری سفیدک پودری از طرح دای آلل یک طرفه ۷×۷ استفاده گردید. بدین منظور ۶ ژنوتیپ جو به همراه رقم بومی صحرا در دامنه ی حساس تا مقاوم به بیماری سفیدک پودری در تلاقی مورد استفاده قرار گرفتند. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. صفات مورد مطالعه در مرحله گیاه بالغ شامل شدت بیماری و سطح زیر منحنی پیشرفت بیماری بود. نتایج نشان داد که برای صفات مورد مطالعه مدل افزایشی غالبیت صدق می کند، لیکن اثرات غالبیت ژن ها بارزتر بود. صفت شدت بیماری تحت کنترل یک گروه ژنی و صفت AUDPC تحت کنترل بیش از یک گروه ژنی قرار داشتند. ژنوتیپ ۱۱۰/۱۰۴ از لحاظ هر دو صفت به عنوان منبع مقاومت و حامل ژن های با اثرات غالبیت مقاومت شناسایی شد و پتانسیل تولید نتاج برتر در تلاقی در برنامه های اصلاحی را دارا می باشد.

Keywords:

تجزیه ژنتیکی , دای آلل , سفیدک پودری جو