تاثیر کودهای ریزمغذی آهن و روی بر عملکرد و اجزای عملکرد آنیسون

افزایش عناصر در خاک و محلول غذایی احتمالا منجر به افزایش عملکرد و افزایش مقدار عناصر برگ و بهبود کیفیت میوه می گردد. بنابراین، تعیین مقادیر مناسب عناصر غذایی برای افزایش عملکرد کمی و کیفی در گیاهان ضروری می باشد. دراین تحقیق اثر محلول پاشی کودهای آهن و روی بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه دارویی آنیسون Pimpinella anisum به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه بررسی شد. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر متقابل بین آهن و روی بر تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک و دانه، و شاخص برداشت معنی دار شد. مقایسه میانگین ترکیبات تیماری نشان داد که بیشترین وزن هزار دانه (۲۲/۲ گرم) از ترکیب تیماری آهن صفر و روی ۲ در هزار، و کمترین وزن هزار دانه (۹۲/۱ گرم) از کاربرد آهن ۲ و روی صفردر هزار حاصل شد. بیشترین تعداد دانه در بوته (۷۶۲)، عملکرد بیولوژیک (۲۶۵۲ کیلوگرم در هکتار)، عملکرد دانه (۱۳۷۲ کیلوگرم در هکتار) از ترکیب تیماری روی ۴ و آهن ۶ در هزار، و کمترین تعداد دانه در بوته (۲۷۲)، عملکرد بیولوژیک (۷۱۶ کیلوگرم در هکتار)، عملکرد دانه (۴۷۰ کیلوگرم در هکتار) از تیمار آهن صفر و روی ۶ در هزار حاصل شد. بیشترین شاخص برداشت (۱۸/۶۶ درصد) از تیمار بدون آهن و روی، و کمترین شاخص برداشت (۶۷/۴۶ درصد) از کاربرد آهن ۴ و روی صفر در هزار به دست آمدند. درصد اسانس در مقادیر متوسط آهن و روی نسبت به شاهد افزایش داشت. ولی تجمع آهن و روی در سطوح بالاتری از محلول پاشی به حداکثر رسید.

Keywords:

آنیسون , آهن , بیوماس , روی , درصد اسانس , عملکرد دانه , کود , گیاه دارویی