نخبگان ایرانی و فعالیت های علمی و فرهنگی آنان در عثمانی (قرن نهم و دهم هجری)
Publish place: Historical Studies، Vol: 4، Issue: 1
Publish Year: 1392
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 261
This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_HISTUDY-4-1_004
Index date: 19 June 2022
نخبگان ایرانی و فعالیت های علمی و فرهنگی آنان در عثمانی (قرن نهم و دهم هجری) abstract
در این پژوهش، فعالیتهای علمی و فرهنگی نخبگان ایرانی در عثمانی از آغاز شکلگیری دولت عثمانی تا اوایل قرن دهم هجری مورد بررسی قرار میگیرد تا نشان داده شود که فعالیتهای علمی آنان چه تاثیری بر حیات علمی و فرهنگی عثمانی به جا گذاشت و در این دوره علمای سنتگرا چه واکنشی نسبت به عقلگرایان داشتند و نتایج آن چه بود. از دوره ایلخانان و حتی قبل از آن، ایران به عنوان کانون علمی محل ظهور علمای بزرگی در فقه، کلام و علوم نقلی بود. قاضی بیضاوی، عضدالدین ایجی، فخر رازی و زمخشری نمونهای از این علما هستند. با شکلگیری دولت عثمانی، تفکر حاکم بر مراکز علمی آن سرزمین تحتتاثیر افکار و اندیشههای علمای ایرانی قرارگرفت. این امر ناشی از روابط علمی و فرهنگی گستردهای بود که از گذشته بین دو سرزمین وجود داشت. در طول قرن هشتم و نهم هجری، نخبگانی ایرانی که در فقه، تفسیر، حدیث، منطق، کلام، صرف و نحو، قرائت، بلاغت، ریاضیات، نجوم و طب تحصیلاتی داشتند، به عثمانی مهاجرت کردند. برخی از آنان آثار ارزندهای در علوم عقلی و نقلی تالیف کردند. علمای مهاجر آثار و اندیشههای علمای ایرانی نظیر امام محمد غزالی و فخرالدین رازی را در مدارس عثمانی تدریس کردند و یا بر آثار گذشتگان شرح، حاشیه و تعلیقات نوشتند. در نتیجه، جامعه عثمانی همانند جامعه ایرانی در فضایی قرار گرفت که اندیشههای سنتگرایان در ستیز با عقلگرایان بهسرمیبرد.
نخبگان ایرانی و فعالیت های علمی و فرهنگی آنان در عثمانی (قرن نهم و دهم هجری) Keywords:
نخبگان ایرانی و فعالیت های علمی و فرهنگی آنان در عثمانی (قرن نهم و دهم هجری) authors
ولی دین پرست
استادیار گروه تاریخ، دانشگاه تبریز