ارزیابی جو ایمنی و خستگی شغلی میان پرستاران نوبتکار شیفت های ۱۲ ساعته

وضعیت جو ایمنی و خستگی شغلی میتواند بر سلامت شغلی پرستاران و همچنین بر عملکرد مراقبت از بیماران تاثیر منفیداشته باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی جو ایمنی و خستگی شغلی در پرستاران نوبتکار ۱۲ ساعته در یک بیمارستان انجامشد.جهت اندازه گیری جو ایمنی و خستگی شغلی به ترتیب از پرسشنامه جو ایمنی نوردیک (NOSACQ) و خستگی چندبعدی (MFI) استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری همبستگی پیرسون در سطح معنی داریP≤۰/۰۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های این پژوهش نشان می دهد خستگی عمومی و کاهش فعالیت به ترتیببیشترین و کمترین نمرات ابعاد خستگی را به خود اختصاص داده اند. ابعاد اعتماد پرستاران به اثر بخشی سیستم های ایمنیعدم توانایی و الویت مدیریت ایمنی به ترتیب بیشترین و کمترین نمره را کسب نموده اند. نتایج حاکی از آن است که ابعادتعهد کارگران نسبت به مسائل ایمنی، عدم پذیرش ریسک و الویت دادن به ایمنی از طرف کارکنان و ارتباطات همکاران بایکدیگر و یادگیری مسائل ایمنی با خستگی دهنی دارای همبستگی معناداری منفی می باشند (۰۵ / ۰ > P). در مجموع بمنظورکاهش خستگی و افزایش سطح جو ایمنی مداخلات ارگونومی (از قبیل آموزش ایمنی، نوبتکاری، تجهیزات استاندارد برایحمل و نقل بیماران و ...) توصیه می گردد.

Keywords:

جو ایمنی , خستگی , نوبتکار