بررسی تربیت اخلاقی در آموزش مجازی بر اساس رابطه انسان و فناوریدر دیدگاه پساپدیدارشناسی

پساپدیدارشناسی به عنوان یک رویکر د فلسفی معتقد است که بشریت و فناوری باید اساسا در هم تنیده شوند: آنها یکدیگر را شکل میدهند و یکی بدون دیگری قابل درک نیست. در این پژوهش با نگاهی به دیدگاه پساپدیدارشناسی سعی می شود تا اخلاق و تربیت اخلاقیدر آموزش مجازی مورد بررسی قرار گیرد. برای این منظور از روش پساپدیدارشناسی استفاده می شود. نتایج حاکی از آن است که از آنجاکه از منظر پساپدیدارشنایی فناوری ها در عاملیت انسان تاثیر می گذارند، عادات و رفتار ایجاد شده در آموزش مجازی با دخالت و کمکفناوری می باشد و اخلاق را اگر به عاملیت انسان مربوط بدانیم با توجه به دیدگاه پساپدیدراشناسانه و عاملیت ترکیبی، باید گفت عاملیتانسان در آموزش مجازی تحت تاثیر فناوری قرار گرفته و عاملیت او عاملیتی ترکیبی با فناوری خواهد بود، درنتیجه عاملیت اخلاقی بهشکل عاملیت سیال و تا حدی مبهم بدل می شود. این رو توجه به عاملیت فناوری در این ترکیب)انسان و فناوری( باید جدی تر از قبلباشد. به نظر می رسد پژوهش و مطالعه در خصوص نوع عاداتی که فناوری در کلاس مجازی ایجاد می کند برای بهبود تربیت اخلاقی دراین فضا ضروری است. با در نظر گرفتن دیدگاه پساپدیدارشناسانه، دخالت فناوری در کلاس مجازی در تصمیم گیری های اخلاقی مشارکتکنندگان در کلاس مشهود و قابل توجه است

Keywords:

پساپدیدارشناسی , تربیت اخلاقی , انسان , فناوری