بررسی وضعیت مدیریت دورکاری نیروی انسانی در شرایط همه گیری کرونا (مطالعه موردی شهرداری بندرعباس)

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی و بررسی وضعیت مدیریت دورکاری نیروی انسانی در شرایط همه گیری کرونا (مطالعه موردی شهرداری بندرعباس) انجام شده است. از آنجایی که با همه گیری ویروس کرونا به یکباره کل دنیا در تمام سطوح و بالاخص در زمینه ارتباطی در محیط کسب و کار با دگرگونی همراه بود؛ بررسی و تعیین راهکارهای دورکاری و استفاده از رویه های ارتباطی جدید در کسب و کار بیش از پیش مطرح گردیده است. جامعه ی آماری این مطالعه شامل کلیه ی کارکنان شهرداری منطقه یک بندرعباس است که با توجه به فراوانی جامعه، نمونه ای برابر با ۶۶ نفر و با استفاده از فرمول کوکران انتخاب و پرسشنامه موردنظر بین آنها توزیع شد که ۶۶ پرسشنامه دریافت شده و مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری این داده ها شامل پرسشنامه محقق ساخته ای است که روایی و پایایی آن توسط افراد خبره و متخصص در این زمینه مورد سنجش قرار گرفته و بین نمونه ی مورد مطالعه توزیع شد. پس از گردآوری داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۰ و آزمون ( Paired Sample T-Test) داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون مقایسه زوجی که بر روی چهار موقعیت اصلی این مطالعه انجام شده؛ نشان گر این است که وضعیت دورکاری قبل و بعد از همه گیری کرونا تغییر معناداری کرده است. از آنجایی که مقدار Sig. از احتمال خطای نوع اول ( ( ۰.۰۵ کمتر است در نتیجه فرض صفر رد می شود. در واقع این تفاوت معنادار نشانگر این است که دورکاری کارکنان به سمت گسترش سطح دورکاری سوق پیدا کرده است. همچنین در مورد وضعیت همه گیری کرونا قبل و بعد از اعمال دورکاری در ادارات و سازمان نیز نتایج حاصل از آزمون زوجی بیانگر اختلاف معناداری بین این دو حالت است. بر اساس نتایج، وضعیت شیوع و میزان همه گیری کرونا قبل از اعمال دورکاری و پس از آن تغییر معناداری کرده و میزان همه گیری در سطح ادارات و سازمانها کاهش یافته است.

Keywords:

مدیریت دورکاری نیروی انسانی , همه گیری کرونا