بررسی و تحلیل جایگاه اصل داوری در قراردادهای بیمه

این تحقیق با هدف بررسی و تحلیل جایگاه اصل داوری در قراردادهای بیمه می باشد. روش تحقیق حاضر توصیفی- تحلیلی بود که با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام شد. یافته های این تحقیق بیانگر این بود که با توجه به تغییر ساختارهای زندگی اجتماعی و تبدیل زندگی روستایی به شهرنشینی، افزایش جمعیت کم شدن میزان تعلق و وابستگی به خانواده این روش جوابگو نمی باشد با توجه به این موقعیت نهاد جدیدی به نام بیمه شکل گرفت.در این راستا و به زبانی ساده، به پیمانی که بین بیمه گر و بیمه گزار انعقاد می گردد، عقد بیمه اطلاق می شود و اصول حاکم بر آن به گونه ای است که آن را از سایر عقود متمایز می گرداند. به نحوی که در حقوق بیمه یا در سایر عقود چنین اصولی حاکم نیست یا اگر حاکم باشد، ضمانت اجرای تخلف از آن اصل، خفیف تر از ضمانت اجرای عدم رعایت آن است در بیمه نباید منشا سودآوری برای بیمه گزار باشد (اصل جبران خسارت) حق رجوع بیمه گر به مسئول حادثه زیانبار(اصل جانشینی) عملیات بیمه بر پایه تئوری احتملات استوار است و حق بیمه بر مبنای درصد احتمال وقوع خطر تعیین می شود(اصل احتمال) خطر در بیمه عنصر اساسی است. خطر مورد بیمه باید محتمل الوقوع باشد (اصل خطر) عدم امکان بیمه نمودن مجدد، موضوع بیمه) اصل تعدد). تلاش در راه توزیع خطرات و توزیع جهانی ریسک (اصل اتکایی) در ضمن داوری یکی از قدیمی ترین شیوه های حل و فصل دعاوی و اختلافات در میان مردم است و در دین اسلام و فقه به آن سفارش شده است. داوری دارای تعاریف متعدد و اقسام و ویژگی ها و معایب خاص خود می باشد. نتایج این تحقیق نشان داد که عقد بیمه در حقوق ایران جزء عقود نامعین قرار دارد، لذا در نحوه انعقاد، چگونگی تنظیم، اجرا، شرایط و اصول حاکم تفاوت هایی با دیگر عقود دارد و بسیاری از قواعد عمومی حاکم بر قراردادها در این مورد قابلیت اجرا ندارند.

Keywords:

نظام حقوقی حاکم , حل و فصل اختلافات , شرط داوری , آیین رسیدگی , بیمه , قراردادهای بیمه , نظام حقوق ایران.