مطالعه مروری بررسی نقش مربی گری و فرهنگ مربی گری در سازمان

امروزه در عرصه سازمانهای پیشرو، مدیران به فراتر از رهبری می اندیشند و درتلاشند نقش یک مربی را بازی کنند تا سبب افزایش بهره وری، انگیزه، خلاقیت و نوآوری شوند. مربیگری به عنوان یک روش توسعه مدیریت و یک راهبرد برای بهبود عملکرد، اخیرا توجه زیادی بین محققان به خود جلب کرده است. یکی از مهمترین نیازهای پژوهشی در این زمینه، شناسایی عوامل موثر بر موفقیت در مربیگری، به خصوص درجه صلاحیت و شایستگی مربیان، درقالب الگویی کاربردی و قابل ارزیابی است؛ چراکه به کارگماردن تواناترین و شایسته ترین افراد برای مربیگری و یا افزایش شایستگی های مربیان، حیاتیترین مسئله در افزایش کیفیت در مدیریت سازمانهاست. بنابراین، هدف این پژوهش، مرور ادبیات و پژوهش های صورت گرفته در زمینه فرهنگ مربی گری است و تلاش می کند شکاف مطالعاتی موجود را در ارتباط با ضعف مطالعات تجربی صورتگرفته در حوزه فرهنگ مربی گری سازمانی را کاهش دهد. این تحقیق از نظر هدف کاربردی، با روش توصیفی پیمایشی و در یک مقطع زمانی انجام شده است. ارتباط بین متغیرها از نوع همبستگی است. یافته ها در قالب دو دسته پژوهشهای داخلی و خارجی ارائه شده و پس از مرور انتقادی پژوهشهای صورت گرفته، نتیجه در قالب پیشنهاد پژوهشی در اختیار پژوهشگران قرار میگیرد.

Keywords:

شایستگی , مربی گری , مدیران , فرهنگ مربی گری