برنامه ریزی بهینه تولید برای واحدهای تولید پراکنده در یک ریزشبکه هیبریدی بر اساس شاخص ترکیبی جذابیت و انتشار آلاینده

با توسعه واحدهای تولیدپراکنده، استفاده از ریزشبکه های هیبرید درکنار سیستم های ذخیره سازی انرژی، آینده صنعت برق را دچار دگرگونی کرده است. ریزشبکه ها درکنار مزایای متعددی که به همراه دارند، در صورت عدم برنامه ریزی صحیح می توانند شاخص های امنیت، قابلیت اطمینان، پایداری و سایر شاخص های شبکه را تضعیف کنند. در این مقاله به منظور برنامه ریزی بهینه تولید واحدهای تولید پراکنده و برنامه ریزی شارژ و دشارژ سیستم ذخیره ساز از نوع باتری در یک ریزشبکه هیبرید، یک شاخص جذابیت جدید تعریف شده است. همچنین میزان انتشار گازهای آلاینده واحدهای تولیدی به عنوان شاخص دوم در نظر گرفته شده و در کنار شاخص پیشنهادی، یک مسئله بهینه سازی دو هدفه را تشکیل می دهد. برای حل این مسئله بهینه سازی که از نوع غیرخطی و غیرمحدب است، الگوریتم بهینه سازی ژنتیک رتبه بندی غیرغالب نوع ۲ (NSGA-II) مورداستفاده قرارگرفته است. قابلیت این الگوریتم در گریز از تله پاسخ های محلی و سرعت همگرایی بالا دلیل استفاده از آن است. به منظور مقایسه بیشتر، الگوریتم بهینه سازی انبوه ذرات کوانتومی (QPSO) هم که یک روش حل مسائل چند هدفه سنتی است، پیاده سازی شده است. عملکرد هر دو الگوریتم در حل مسئله بهینه سازی پیشنهادی روی یک ریزشبکه هیبرید استاندارد تست شده است. نتایج حاصل نشان دهنده سرعت همگرایی بالاتر و عملکرد بهتر الگوریتم NSGA-II ازنظر بهینگی پاسخ نهایی است.

Keywords:

ریزشبکه هیبرید , برنامه ریزی بهینه تولید , شاخص جذابیت , الگوریتم ژنتیک رتبه بندی غیرغالب نوع ۲ , الگوریتم بهینه سازی انبوه ذرات کوانتومی