سیمای جبرئیل در منطق الطیر، الهی نامه و مصیبت نامه عطار نیشابوری

جبرئیل به عنوان واسطه ی وحی الهی با عناوین و نامهای متنوع در قرآن و تفاسیر معرفی شده است. جبرئیل فقط به عنوان فرشته وحی شناخته شده نیست بلکه با مرور زمان وجه های نمادین برای بیان مفاهیم متنوع در ادبیات و عرفان به خود گرفته است. همین بازتاب های نمادین سیمای او و منطبق بودن جبرئیل و عقل فعال بر هم که در اشعار برخی از شاعران مشاهده می شود؛ این دو را در یک راستا قرار می دهد. جبرئیل با بازتاب های رمزی خود در مباحث عرفانی نقش برجسته ای ایفا نموده است. حکایات و تمثیلاتی در شعر عطار وجود دارد که سرشار از مفاهیم قرآنی و روایات وارد شده درباره ی جبرئیل است و جبرئیل از عناصر و شخصیت های جذاب و برجسته ی آن ها است. هدف از نوشتن این پژوهش دستیابی به میزان نقش جبرئیل و تاثیر وی در اشعار و حکایات این سه کتاب عطار می باشد. شیوه ی کار در این مقاله به این صورت است که حکایت ها و اشعاری که در این سه منبع از کتب عطار در مورد جبرئیل است یا جبرئیل در آن ها نقش دارد مورد مطالعه قرارگرفته است

Keywords:

سیما , جبرئیل , منطق الطیر , الهی نامه , مصیبت نامه