ارائه یک استراتژی بهینه سازی هزینه های نگهداری و تعمیرات قابلیت اطمینان محور شبکه های انتقال نیرو با استفاده از مدل رنجیره نیمه مارکوف اصلاح شده و الگوریتم ژنتیک

امروزه کاهش هزینه های بهره برداری و تعمیر و نگهداری، ضمن حفظ قابلیت و اطمینان سیستم از اولویت های مهم شرکت های برق است. برنامه ریزی دقیق و هماهنگ کردن برنامه های عناصر مختلف سیستم قدرت تجدید ساختار یافته به منظور نیل به اقتصادی ترین و بهینه ترین برنامه ریزی تعمیرات، ضمن حفظ سطح قابل قبولی از قابلیت اطمینان امری پذیرفته شده است. تعمیر و نگهداری با محوریت قابلیت اطمینان، یکی از راه های موثر برای رسیدن به این هدف اقتصادی است. این رویکرد روشی مناسب و اساسی در تعمیر و نگهداری شبکه های انتقال است. این رویکرد، تبادلات میان هزینه های جاری نگهداری و هزینه های بالقوه در رسیدن به قابلیت اطمینان را در نظر می گیرد. بهره برداری اقتصادی از شبکه های انتقال و نیل به سود چشمگیر شرکت در بازار و تجارت برق به عنوان یک کالای تجاری، تناقض چشمگیری با اهداف ارگان بهره بردار سیستم در ارتباط با قابلیت اطمینان شبکه قدرت دارد. از آنجا که یک سیستم انتقال نیرو مجموعه ای از انواع مختلف تجهیزات است و قابلیت اطمینان تجهیزات الکتریکی با گذشت زمان تغییر می کند، در این مقاله یک مدل حالت تجهیز با استفاده از زنجیره ی نیمه مارکوف اصلاح شده ارائه می گردد و از الگوریتم ژنتیک برای یافتن روشی بهینه جهت تعمیر و نگهداری از میان مجموعه ی وسیعی از سناریوهای نگهداری ممکن استفاده شده است. مطالعات این روش نگهداری بهینه برای مدت سال بر روی شبکه های IEEE ۹ bus و IEEE۱۱۸ bus آزمایش شده است که نتایج نشان می دهد روش ارائه شده کل هزینه های انتظار را به حداقل می رساند.

Keywords:

مدل حالت تجهیزات , الگوریتم ژنتیک (GA) , زنجیره ی نیمه مارکت اصلاح شده , تعمیر و نگهداری قابلیت اطمینان محور (RCM)