ارزیابی کشت مخلوط سویا (Glycine max) و سورگوم (Sorghum bicolor) با استفاده از مدل عکس عملکرد

این بررسی به منظور برآورد کمی ضرایب تداخل برون گونه ای و درون گونه ای و نیز ارزیابی اثرات تراکم سورگوم بر روی عملکرد سویا انجام گرفت . ارتباط بین عملکرد تک بوته سویا با تراکم سورگوم در تراکم های مختلف سویا و نیز ارتباط آن با تراکم سویا در تراکم های مختلف سورگوم از طریق معادلات عکس عملکرد به خوبی توصیف گردید. عملکرد سویا در واحد سطح با افزایش تراکم سورگوم کاهش یافت، به طوریکه بالاترین افت عملکرد (۵۷%) به ترتیب به تراکم های ۵۰ و ۱۲ بوته در مترمربع سویا و سورگوم مربوط بود. تراکم های مطلوب سویا بر اساس حداکثر عملکرد آن در واحد سطح در تراکم های صفر، ۴، ۸ و ۱۲ بوته در مترمربع سورگوم ، برابر ۵۰، ۳۴، ۳۲ و ۳۶ بوته در مترمربع به دست آمد. اثرات توام تراکم های سورگوم و سویا بر روی عملکرد تک بوته سویا و بیوماس تک بوته سورگوم نشان داد که سورگوم رقیب قوی تری نسبت به سویا است، بدین ترتیب که یک بوته سورگوم بر اساس عملکرد سویا معادل ۵/۲ بوته سویا محاسبه شد. در مقابل ، یک بوته سویا براساس بیوماس سورگوم معادل با ۱۸/۰ بوته سورگوم بود. بنابراین ، می توان نتیجه گرفت که میزان عملکرد بیولوژیک سورگوم بیشتر تحت تاثیر رقابت درون گونه ای و عملکرد سویا، تحت تاثیر رقابت برون گونه ای قرار دارد.

Keywords:

Soybean , Shatter cane , Competition , Reciprocal model of yield , Seed yield , Biological yield , سورگوم , سویا , رقابت , مدل عکس عملکرد , عملکرد دانه , عملکرد بیولوژیک.