طراحی الگوی عوامل درونسازمانی موثر بر موفقیت سازمانهای پژوهش و فنآوری در ایران (مورد مطالعه: جهاد دانشگاهی)

در سیر تکامل سیاستگذاری علم، فنآوری و نوآوری، چارچوب های نظری مختلفی تجربه شده است که تکاملیافتهترین آنها، رویکرد نظام نوآوری است. نظام نوآوری هر کشور در برگیرندهی نهادهایی است که در فرایندی تعاملی عملکرد نوآورانهی یک کشور را تعیین میکنند. در نظام نوآوری هر کشور سازمان های پژوهش و فنآوری نقش قابل توجهی در ایجاد و حمایت از توسعهی فنآوری بر عهده دارند. این سازمان ها نقش حلقهی واسط را بین دانشگاه، صنعت و دولت ایفا میکنند و بخش مهمی از زیرساختهای توسعهی علم، فنآوری را و نوآوری تشکیل میدهند. اغلب کشورها از چنین سازمانهای مستقل، عمومی یا نیمهدولتی، ماموریتگرا (به شکل شفاف یا تلویحی) و غیرشرکتی که تحت حمایت مالی دولتند و در عین حال به دنبال جذب مشتریان دیگر نیز هستند، برخوردارند. هدف این مقاله ارائهی الگوی عوامل موثر بر موفقیت جهاد دانشگاهی به مثابه یک سازمان پژوهش و فنآوری ملی است. به همین منظور پس از مرور ادبیات پژوهش و مصاحبه با خبرگان، الگوی مفهومی تدوین و سپس با استفاده از تکنیکهای تحلیل عاملی و مدلسازی معادلات ساختاری مدل نهایی ارائه شد. طبق نتایج کسبشده از این پژوهش، مشخص شد که تمام مولفه های شناساییشده در ادبیات پژوهش در موفقیت سازمان های پژوهش و فنآوری موثرند و از میان عوامل درونسازمانی، موفقیت یک سازمان پژوهش و فنآوری ملی (مانند جهاد دانشگاهی) بیش از هر چیز تحت تاثیر فرهنگ سازمانی است.

Keywords:

سازمان پژوهش و فنآوری (RTO) , معادلات ساختاریافته , تحلیل عاملی