تبیین نقش واسطه ای کار احساسی در رابطه میان هوش هیجانی با فرسودگی عاطفی و گرایش به ارباب رجوع

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر هوش هیجانی بر فرسودگی عاطفی و گرایش به ارباب رجوع با تبیین نقش میانجی کار احساسی بوده است. پژوهش حاضر از حیث هدف، کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع پیمایشی بوده است. جامعه آماری این پژوهش پرستاران ۸ بیمارستان در شهر شیراز بوده که با توجه به قاعده ۵ برابری تعداد گویه های پرسشنامه تعداد ۲۷۸ نفر از آن ها و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، به عنوان نمونه مشارکت داشته اند. برای گردآوری داده های پژوهش از پرسش نامه های استاندارد در بردارنده مقیاس ۱۶ گویه ای هوش هیجانی پتریدز و فروهام (۲۰۰۳)، ۸ گویه ای فرسودگی عاطفی مسلچ و جکسون (۱۹۸۱)، ۱۳ گویه ای کار احساسی کرومل و گدس (۲۰۰۰) و در نهایت شاخص ۶ گویه ای گرایش به ارباب رجوع ساسکیند و همکاران (۲۰۰۷) استفاده شد و آزمون فرضیه های پژوهش با تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری انجام شده است. یافته های پژوهش نشان داد که هوش هیجانی بر ایفای نقش عمیق تاثیر مثبت و معنادار و بر ایفای نقش ظاهری تاثیر منفی و معنادار دارد. همچنین ایفای نقش عمیق بر فرسودگی عاطفی تاثیر منفی و معنادار و بر گرایش به ارباب رجوع تاثیر مثبت و معنادار دارد. نهایتا ایفای نقش ظاهری بر فرسودگی عاطفی تاثیر مثبت و معنادار و بر گرایش به ارباب رجوع تاثیر منفی و معنادار دارد. پس از بررسی متغیر میانجی این نتیجه به دست آمد که، ایفای نقش ظاهری و ایفای نقش عمیق تاثیر هوش هیجانی بر فرسودگی عاطفی و گرایش به ارباب رجوع را میانجی گری می کنند.

Keywords:

هوش هیجانی , کار احساسی , فرسودگی عاطفی , گرایش به ارباب رجوع