بررسی وضعیت اقلیم دفاعی کشور در مناطق کویری، بیابانی و سواحل مکران با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی Ahp

   آب وهوا همواره بستر مناسبی برای ایجاد تنش های سیاسی و نظامی و به مخاطره افتادن امنیت ملی کشورها فراهم آورده است. تجارب جنگ تحمیلی و سایر جنگ های دنیا نشان داده است علم آب و هواشناسی می تواند سرنوشت یک قدرت بزرگ در جنگ را به دست گیرد. لذا در این پژوهش به ارزیابی وضعیت اقلیم دفاعی کشور در مناطق کویری، بیابانی و سواحل مکران با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی و شاخص اقلیم نظامی پرداخته شد. بدین منظور از آمار پارامترهای مختلف هواشناسی ۳۲ ایستگاه همدید در سطح منطقه در طول دوره آماری ۳۰ ساله (۲۰۱۶-۱۹۸۷) بهره گرفته شد. نتایج حاصل نشان داد در فصل بهار اکثر نواحی شمالی منطقه مورد مطالعه در شرایط اقلیم نظامی خوب و نواحی جنوبی منطقه در شرایط اقلیم نظامی قابل قبول قرار دارند. وضعیت اقلیم نظامی در فصل تابستان در بخش های شمالی منطقه نسبتا مطلوب بوده و در بخشهای جنوبی به ویژه اواخر فصل تابستان شرایط نامناسب و بی نهایت ناخوشایند میگردد، در اوایل فصل پاییز اکثر بخش های شمالی و مرکزی منطقه دارای شرایط عالی و نواحی جنوبی استان های سیستان و استان هرمزگان دارای شرایط نامناسب هستند و در اواخر این فصل، شرایط نامطلوب اقلیم نظامی به ویژه در نواحی شمالی منطقه مشاهده می شود و با شروع فصل زمستان شرایط نامطلوب اقلیمی در بخش های شمالی منطقه به شدت افزایش می یابد و در اواخر زمستان، استان هرمزگان و نواحی شمال شرقی دارای شرایط قابل قبول و سایر نواحی منطقه مورد مطالعه اکثرا دارای وضعیت خیلی خوب و خوب از نظر اقلیم نظامی هستند.

Keywords:

اقلیم نظامی , امنیت , بیابان , سواحل مکران