کارآزمایی بالینی در زوجین آشفته: مقایسه اثربخشی درمان دلبستگی _ روایتی و فراتشخیصی یکپارچه بر حس انسجام

درمان دلبستگی _ روایتی و فراتشخیصی یکپارچه، از جمله درمان های یکپارچه نگر هستند که به مولفه های روان شناختی، هیجانی و ارتباطی به منظور هدف قرار دادن عوامل موثر بر آشفتگی در روابط زوجین توجه دارند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان دلبستگی _ روایتی و فراتشخیصی یکپارچه بر حس انسجام زوجین انجام شد. جامعه آماری، شامل زوج های مراجعه کننده به مرکز مشاوره آموزش و پرورش شهر خرم آباد بود که با روش نمونه­گیری غیرتصادفی در دسترس، ۶ زوج (۱۲ تن) که با توجه به نمره پرسشنامه آشفتگی زناشویی اشنایدر (۱۹۹۷)، جزو زوج های آشفته در روابط قرار می گرفتند - انتخاب شدند و در هر گروه ۳ زوج قرار گرفت. طرح پژوهش، طرح آزمایشی تک آزمودنی از نوع خط پایه چندگانه ناهمزمان بود. پروتکل درمانی دلبستگی _ روایتی و فراتشخیصی در دو تا چهار مرحله خط پایه و به ترتیب ۱۴ و ۱۲ جلسه مداخله­ی ۶۰ و ۹۰ دقیقه ای و پیگیری دوماهه اجرا گردید. آزمودنی ها به پرسشنامه حس انسجام آنتونووسکی (۱۹۸۷) پاسخ دادند. داده ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. در گروه دلبستگی _ روایتی، طراز بهبودی برای حس انسجام در مرحله پس از درمان و پیگیری، به ترتیب ۳۶/۴۴ و۲۰/۴۸ درصد بود و در گروه فراتشخیصی یکپارچه در مرحله پس از درمان و پیگیری، ۸۷/۵۴ و ۶۲/۶۱ درصد بود. نتایج حاکی از این است که رویکرد فراتشخیصی یکپارچه و رویکرد دلبستگی _ روایتی، بر افزایش حس انسجام زوج های آشفته اثربخش بودند و رویکرد فراتشخیصی یکپارچه با تفاوت معناداری اثربخش تر از  رویکرد  دلبستگی _ روایتی بر حس انسجام زوج های آشفته است و این نتایج در بررسی های پیگیری نیز ادامه داشت.

Keywords:

حس انسجام , دلبستگی _ روایتی , زوجین آشفته , طرح آزمایشی تک آزمودنی , فراتشخیصی یکپارچه