تحلیل نشانه های درون گرایی درمعماری اسلامی ایران

درون گرایی به عنوان یک خصوصیت فردی و روحی برگرفته از آداب رسوم و سنت های فرهنگی مذهبی مردم ایران بوده و همچنین از خصوصیات اقلیمی این سرزمین ناشی می شود موضوع مورد نظر دراین مقاله شناخت ویژگیهای عینی درون گرایی درحوزه معماری اسلامی ایران است هدف کلی از این نوشتار رویکرد موشکافانه درمفاهیم پایداری معماری ایران و به خصوص درون گرایی است روش تحقیق به صورت کیفی بوده و از منابع و اسناد کتابخانه ای نیز درآن استفاده شده است درگام اول خصوصیات مربوط به این پدیده درحوزه روانشناسی شخصیت به طور کلی تدوین گردیده و درادامه نمودهای عینی آن دربناهای مختلف بررسی می شوئد پژوهش حاضر نشان میدهد هک این مشخصه به شکلهای مختلفی چون تمایل به استفاده از میانسرا قائل بودن به محرمیت و خلوت و سلسله مراتب مفصل دردسترسی ها تاکید براستفاده از فرم های تمرکز گرا توجه بیشتر به داخل ساختمان و استفاده ازخطوط منحنی مانند قوس ها گنبدها و اسلیم ها به عنوان نشانه ای از شخصیت و منش انسان درون گرا دربناها ظاهر شده است.